اثربخشي آموزش خود شكوفايي بر باورهاي غيرمنطقي و نگرش هاي ناكارآمد در دانش آموزان با نشانه هاي افسردگي

فاقد عنوان لاتين

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش خود شكوفايي بر باورهاي غيرمنطقي و نگرش هاي ناكارآمد در دانش آموزان با نشانه هاي افسردگي بود. طرح پژوهش حاضر شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه ي آماري در اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر متوسطه دوم تربت حيدريه در سال تحصيلي 97-96 بودند. در اين پژوهش از روش نمونه گيري تصادفي هدفمند استفاده شده است، به اين صورت كه از بين 30 مدرسه 2 مدرسه را به تصادف انتخاب كرده ايم و از يك مدرسه 15 نفر را به عنوان گروه كنترل و از مدرسه ديگر 15 نفر را به عنوان گروه آزمايش انتخاب شد. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه نگرش ناكارآمد ويسمن (1978) و پرسشنامه باورهاي غير منطقي جونز( 1969) بود و داده هاي پژوهش با استفاده از تجزيه و تحليل كواريانس تك متغيره و چند متغيره ، تجزيه و تحليل شدند. در اين پژوهش گروه آزمايش به مدت هشت جلسه ي 90 دقيقه اي با استفاده از پروتكل خودشكوفايي تحت آموزش قرار داده و نتايج آن را بدست آورده و تفاوت بين دو آزمون پيش آزمون و پس آزمون را گزارش داده ايم . نتايج نشان داد تفاوت معناداري در باورهاي غيرمنطقي و مؤلفه هاي آن(درماندگي براي تغيير ، اجتناب از مشكل، توقع تاييد ديگران، بي مسئوليتي هيجاني در دانش آموزان نسبت به گروهي كه هيچ نوع آموزشي را در اين زمينه دريافت نكرده بودند (گروه كنترل) وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد تفاوت معناداري در نگرش هاي ناكارآمد و مؤلفه هاي آن (كمال گرايي، تاييد اجتماعي) در دانش آموزان گروه آزمايش كه آموزش خودشكوفايي را دريافت كرده بودند ، نسبت به گروهي كه هيچ نوع آموزشي را در اين زمينه دريافت نكرده بودند (گروه كنترل) ، وجود دارد.