گونه هايي از عناصر داستاني منظومه ويس و رامين اثر فخرالدين اسعد گرگاني

فاقد عنوان لاتين

هدف شناساندن اشخاص داستاني منظومه ويس و رامين متعلق به قرن پنجم به قلم فخرالدين گرگاني كه يادگار روزگار اشكانيان است در كنار كلام شاعر به واژه هايي چون خويشكاري، شمن، گوسان و خنياگر هم اشاره دارد كه هر يك سهمي در جذابيت و موسيقي روح نواز مجموعه داستان دارند؛ گوسان و خنياگر، همان حال و هواي عاشقانه و وصال روايي عشق كهن را بر فضاي داستان حاكم مي سازند، كه ديگر نقش آفرينان. پر بسامدترين قسمت اثرگذار داستان، شمن بودن آدمي در دانايي اوست كه به عدالت و ايثار و فرمانروايي بلامنازع تقدير جهان و آبادي جهان سرك مي كشد. سرودگويي يعني لحن نامه ها، مناظره، سرزنش يكديگر، دشنام و اوقات تلخي يكي بر ديگري، پرسش و پاسخ، تشويق و تحريك، پند و اندرز است و هم تحسين يكديگر، چون گله و شكايت كه محور وقايع واقع گرايانه است. خويشكاري در آزادگي، سخنوري و بخشندگي، در كنار شادي، نيكنامي، خوشبختي، رفاه، اعتقاد به قضا و قدر و نبرد دروني و بروني بشر، كنار رفتن ابرهاي تيره دوران كهولت فرمانروايي شاه موبد و بر اريكه قدرت نشستن رامين و فرارسيدن دوران زندگي آرام مردمان ايران، نكات ارزشمند داستان است.

فاقد چكيده لاتين