اثربخشي آموزش مهارت حل مسئله بر بهبود سازگاري بين فردي دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر تربت حيدريه

فاقد عنوان لاتين

اين پژوهش با هدف مطالعه اثربخشي آموزش مهارت حل مسئله بر بهبود سازگاري بين فردي دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرتربت حيدريه انجام پذيرفت. پژوهش حاضر، كاربردي و ازنوع شبه آزمايشي (به صورت پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل) است. جامعه ي آماري پژوهش حاضر شامل كليه ي دانش آموزان مقطع متوسطه اول مدارس شهر تربت حيدريه در سال تحصيلي 95-94 بود.افراد نمونه ي مورد مطالعه (40=N) با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارش شدند و از آزمودني ها خواسته شد تا پرسشنامه هاي راهنماي پرسشنامه مهارت هاي اجتماعي نوجوانان ايندر بيكزن و فوستر( 1992) و پرسشنامه مشكلات بين فردي بارخام و همكارانرا تكميل نمايند. براي گروه آزمايش، آموزش مهارت حل مساله به مدت 8 جلسه انجام شد. پس از اجراي آموزش براي گروه آزمايش، مجدداً از هر دو گروه خواسته شد تا پرسشنامه هاي مذكور را تكميل كنند و سپس داده هاي به دست آمده با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس تجزيه و نحليل شد.نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه هشت جلسه آموزش مهارت حل مساله باعث بهبودي سازگاري بين فردي در گروه آزمايش شده است. مبتني بر يافته ها مي توان نتيجه گرفت كه آموزش مهارت مساله به طور كلي مي تواند منجر به تغيير و بهبودي سازگاري بين فردي گردد.

فاقد چكيده لاتين