نماد الگوهاي سكونتي شاخص در سامانه‌هاي كارستيك و غيركارستيك نمونه‌ پژوهش: منطقه‌ رومشكان

روابط متقابل انسان و محيط، يكي از بحث‌هاي مهم و مطرح در علوم جغرافيايي است و ميزان تأثيرپذيري انسان از محيط‌هاي طبيعي همواره مورد كنكاش و در مركز توجه عام و خاص بوده است. در اين پژوهش، چگونگي اثر كارست و غيركارست بر الگوهاي شاخص سكونت در منطقه‌ رومشكان ارزيابي شده و براساس شيوه‌ بررسي‌ همديد (سينوپتيكي) محوطه‌هاي باستاني سعي شده است با پيمايش و تحليل نقشه‌ها، روابط فضايي آنها با قلمروهاي كارستي و غيركارستي مشخص شود؛ در ادامه الگوهاي استقرار آنها طبقه‌بندي شد. نتايج حاصل از اين پژوهش، سه الگوي شاخص سكونت شامل غارنشيني، نيمه‌كوچ‌نشينيو يك‌جانشيني را تأييد مي‌كند؛ با اين توضيح كه الگوي يك‌جانشيني از ساختارهاي غيركارستي اثر پذيرفته و سكونت دائم به دليل شرايط ژئومورفيك و هيدرولوژي تابع شرايط خاص محيطي شكل گرفته است؛ ولي الگوهاي غارنشيني و نيمه‌كوچ‌نشيني تطابق زيادي با قلمروهاي كارستي منطقه داشته‌اند.