تحليل ابعاد و عوامل تأثيرگذار بر فرايند صورت‌بندي دستورالعمل اخلاق حرفه‌اي برنامه‌ريزي شهري در ايران

التزام به چهارچوب‌هاي اخلاقي در همۀ گروهها و جوامع حرفه‌اي به‌منظور بهبود شرايط دستيابي به اهداف و ارزش‌هاي مشترك پذيرفته است. هر گروه يا جمعي كه هدف مشترك دارند، در مراحل اوليه‌ تشكيل به‌صورت مدون يا غيرمدون ارزش‌هاي مشترك و نظام‌نامه يا مرام‌نامه‌اي براي خود تهيه مي‌كنند و خود را به آن پايبند مي‌دانند. هدف پژوهش حاضر، كشف ابعاد، صورت‌بندي الگوها و روابط بين ابعاد و دستيابي به چشم‌انداز و روايت تبييني فرايند تهيۀ دستورالعمل اخلاق حرفه‌اي برنامه‌ريزي شهري در ايران است. روش اين پژوهش، نظريه‌ داده‌بنيان با رويكرد تحليل ابعاد است. تحليل ابعاد به‌واسطه‌ توجه به «همه‌» آنچه در پديده يا موقعيت بررسي‌شده دخيل است، امكان مناسبي را براي پژوهش در اين عرصه به دست مي‌دهد. براساس يافته‌هاي حاصل از كاربست اين روش و مبتني بر قرائن و شواهد گردآمده از پژوهش، توده‌ بحراني شامل پنج بعد اصلي نگرش به فرهنگ عامه‌ جامعه، نگرش به فرهنگ اداري و سازماني، نگرش به قوانين و طرح‌ها، نگرش به ايجاد تغيير و نگرش به دين و اخلاق و تاريخ و تمدن ايران شناسايي شد؛ از اين ميان، بُعد «نگرش به نظام برنامه‌ريزي شهري در ايران» به‌مثابه‌ بُعد مركزي به‌منظور درك و شناخت فراگير ابعاد و زيرابعاد پديد آمد و براساس اين بعد مركزي و چشم‌انداز و رابطه‌ ساير ابعاد با آن، روايتي تبييني ارائه شد.