ارزيابي آثار اقتصادي تغيير اقليم بر بخش كشاورزي استان فارس

به دليل نقش كشاورزي راهبردي استان فارس در ايران، در اين پژوهش وضعيت اقتصادي فعاليت‌هاي زراعي و دامي اين استان با استفاده از الگوي برنامه‌ريزي رياضي مثبت تا سال 2100 شبيه‌سازي شده است. براي اين منظور از سناريوي انتشار متعادل گازهاي گلخانه‌اي IPCC2013 با توجه به شرايط اجتماعي‌اقتصادي منطقه استفاده شد. اين مطالعه طي يك دورۀ 28ساله (1394-1366) و با انتخاب سال 1388 به‌مثابه سال پايه انجام شده است. انتخاب سال 1388 به دليل فاصله زماني مناسب اين سال نسبت به شروع و پايان دوره و همچنين شرايط خاص توليد و واردات در اين سال بوده است. براساس نتايج به‌دست‌آمده سطح زير كشت محصولات زراعي كل با كاهش 0.017درصدي نسبت به سال پايه (1388) به 1.388 ميليون هكتار در سال 2100 خواهد رسيد. با توجه به نتايج، سطح زير كشت گندم 1.8، جو 0.4، صيفي‌جات 1.4 و حبوبات 1.2 درصد افزايش و درمقابل سطح زير كشت محصولات سيب‌زميني 4.9، پياز 5.8، چغندرقند 5.8 و پنبه 3.3 درصد كاهش داشته است؛ همچنين گندم، برنج، حبوبات، صيفي‌جات و سبزيجات به ترتيب به ميزان 28.43، 25.34، 12.8، 24.67 و 10.6 درصد و سيب‌زميني، پياز، گوجه‌فرنگي، قند و شكر، پنبه، گوشت قرمز، شير، گوشت مرغ و تخم‌مرغ به ميزان 27.8، 25.45، 28.22، 23.27، 19.8، 39.45، 18.23، 36.54 و 27.45 درصد افزايش قيمت خواهند داشت. در يك جمع‌بندي كلي مي‌توان بيان كرد افزايش سطح زير كشت در آينده بيشتر متوجه محصولات گندم، جو و حبوبات است؛ بنابراين سياست‌گذاري‌هاي بخش كشاورزي بايد بر اين محصولات متمركز باشد.