تأثير روش تدريس درون دادمحور در مقابل برون دادمحور بر يادگيري و به ياد سپاري واژگان انگليسي توسط فراگيران خردسال ايراني

تاكنون مطالعات بسياري بر چگونگي يادگيري واژه توسط بزرگسالان در زبان دوم به انجام رسيده است. بسياري از محققان معتقدند يادگيري واژه در بين فراگيران خردسال متفاوت بوده و شيوه‌هاي جديد آموزش زبان، مانند روش تكليف‌محور كه بر استفاده و توليد زبان دوم تأكيد دارند، براي اين افراد مناسب نيستند. هدف مطالعۀ حاضر، بررسي تطبيقي دو نوع روش تدريس (درون‌دادمحور در مقابل برون‌داد‌محور) بر يادگيري و به‌يادسپاري واژگان انگليسي در ميان فراگيران خردسال ايراني است. 45 زبان‌آموز 6 تا 7 ساله به 3 گروه كنترل، درون‌دادمحور و برون‌دادمحورتقسيم شدند. در روش برون‌دادمحور، لغات مد نظر با استفاده از تكاليف برون‌داد‌محور به شركت‌كنندگان آموزش داده شد. اما در روش درون‌دادمحور، لغات مد نظر به صورت تكاليف درون‌دادمحور به آن‌ها ارائه شد و هيچ‌گونه توليد زباني از آن‌ها درخواست نگرديد. پس از 4 هفته تدريس، دو نوع آزمون واژگاني (درك شنيداري و توليد) به عنوان پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پس آزمون تأخيري از آنان گرفته شد. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه ميانگين نمرات پس آزمون و پس آزمون با تاخير درك شنيداري و توليد گروه درون‌داد و برون‌داد با هم يكسان است اما به طور معناداري از ميانگين نمرات پس آزمون و پس آزمون با تاخير گروه  كنترل بيشتر است. لذا بر اساس اين نتايج مي توان اين‌گونه نتيجه گرفت كه هر دو روش منجر به افزايش دانش دركي، شنيداري و توليدي واژگان مد نظر در ميان فراگيران گرديده است. به‌طور كلي، نتايج تأييدكنندۀ نظر لانگ (2015) مبني بر اين نكته است كه هر يك از روش‌هاي آموزش زبان، نقاط ضعف و قوت خود را دارند و تركيب مناسبي از همه‌ي روش‌ها، با توجه به نياز و مشخصات زبان‌آموزان مي‌تواند نتايج مثبتي در پي داشته باشد.