ارزيابي فضايي توسعه پايدار شهري با رويكرد مديريت يكپارچه و استفاده از مدلHDI (مطالعه موردي: كلانشهر اهواز)

فاقد عنوان لاتين

رسيدن به توسعه پايدار شهري قبل از هر چيز مستلزم سيستم مديريت شهري يكپارچه در سطوح مختلف سياست گذاري، برنامه ريزي، تصميم سازي، تصميم گيري و اجرا بوده است. امروزه كشورهاي در حال توسعه به منظور تقويت زيربناهاي اقتصادي - اجتماعي خود، رهايي از وابستگي، رفع عدم تعادل هاي منطقه اي و در نهايت نيل به توسعه منطقه اي پايدار، نيازمند شناسايي امكانات و منابع كشورشان مي باشند. بنابراين ابعاد گوناگون و پيچيدگي موضوع ضرورت شناخت ميزان توسعه را بيان مي كند. در ايران به علت چند جانبه بودن مديريت شهري ساختار شهري نامناسب، هر روز مسايل پيچيده تري را بر مشكلات شهرها افزوده است. زيرا هر سازماني با توجه به امكانات و بعدكاري خود به مسايل شهري نگاه نموده است. و ديدي جامع وجود نداشته است. بنابراين يكي از اصلي ترين موانع فراروي مديريت شهري، بخصوص كلان شهرها مانند اهواز و غيره چندپارگي مديريت شهري در عرصه سياستگذاري، تصميم سازي، برنامه ريزي و هدايت ميباشد. بر همين مبنا در پژوهش حاضر با رويكرد توسعه اي – كاربردي به بررسي موضوع در كلانشهر اهواز پرداخته است. تا وضعيت توسعه و عدم آن در مناطق مشخص گردد. همچنين جهت ترسيم و تجزيه و تحليل يافته ها از مدل HDI و برنامه SPSS, EXCEL و ديگر برنامه هاي مورد نياز استفاده گريده است. نتايج تحقيق نشان داده است مديريت يكپارچه شهري در مناطق هشتگانه بر اساس ميزان برخورداري و محروميت در مناطق داراي تفاوت زيادي مي باشد به طوريكه ميانگين شاخصHDI برابرO/566 درصد بوده است. كه مناطق هفت، يك، پنج و شش از نظر ميانگين برخورداري و مديريت شهري نسبت به ديگر مناطق در شاخص مورد مطالعه در سطح بالاي ميانگين قرار دارند

فاقد چكيده لاتين