تحليلي بر نابرابري هاي فضايي توسعه ناحيه اي در ايران با رويكرد عدالت فضايي (نمونه مطالعاتي: استان اصفهان)

فاقد عنوان لاتين

برنامه ريزي منطقه اي باهدف توسعه و كاهش نابرابري ها از موضوعات مهم در كشورهاي در حال توسعه محسوب ميشود، لازمه ي برنامه ريزي منطقه اي، شناسايي جايگاه مناطق نسبت به يكديگر ازلحاظ توسعه است. كاهش نابرابري ها در بهرهمندي از منابع، دست آوردها و امكانات جامعه يكي از مهمترين معيارهاي توسعه به شمار ميآيد. با توجه به اين موارد، هدف از اين مقاله، تحليلي بر نابرابري هاي فضايي توسعه ناحيه اي در ايران با تاكيد بر شهرستانهاي استان اصفهان مي باشد. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و روش جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي و اسنادي مي باشد. براي تحليل نابرابري هاي فضايي توسعه ناحيه اي در شهرستان هاي استان اصفهان، از مدل هاي تصميم گيري چند معياره ، SAW5 و VIKOR استفاده شده است. در اين راستا براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار EXCEL و براي ترسيم نقشه هاي مورد نظر از نرم افزار ARC GIS استفاده شده است. نتايج تركيبي حاصل از هر دو مدل نشان از عدم تعادل و وجود نابرابري منطقه اي در استان اصفهان ميدهد. به گونه اي كه شهرستان هاي مباركه، نطنز، نائين، اردستان، خوانسار و كاشان كاملا برخوردار، شهرستان هاي خور و بيابانك، شاهين شهر، شهر رضا، گلپايگان، فريدون شهر و نجف آباد برخوردار، شهرستان هاي دهاقان، اصفهان، آران و بيدگل، سميرم، فريدن و تيران و كرون نسبتا برخوردار و شهرستان هاي چادگان، برخوار، خميني شهر، لنجان و فلاورجان شهرستان هاي محروم استان هستند.

فاقد چكيده لاتين