تبيين معيارهاي مورد توافق متخصصين طب ايراني جهت تعيين مزاج كودكان ديابتي؛ به روش دلفي

مقدمه: در طب ايراني ديابت از نظر مزاجي به دو نوع گرم و سرد تقسيم و براي هر يك درمان هاي متفاوت ذكر شده است. هدف از اين پژوهش، دست يابي به معيارهاي مورد توافق متخصصان با تجربه طب ايراني، جهت تعيين مزاج كودكان مبتلا به ديابت بود. مواد و روش كار: در اين تحقيق كه طي سالهاي 9694 انجام شد، ابتدا معيارهاي مطرح شده جهت تعيين مزاج بيماران ديابتي طي سه زير مطالعه كيفي شامل؛ كتب معتبر طب ايراني، مصاحبه با بيماران و متخصصان طب ايراني، شناسايي و تحليل شدند. سپس با استفاده از روش دلفي از 16 متخصص طب ايراني، در خصوص اهميت كمي و كيفي شاخص هاي به دست آمده طي سه دور نظرسنجي به عمل آمد. پس از هر دور پاسخ ها مورد تجزيه و تحليل آماري و كيفي قرار گرفت و در نهايت شاخص هايي كه ميانگين امتياز بسيار خوب داشتند معيار اصلي و آنها كه امتياز خوب داشتند معيار فرعي تلقي شدند. يافته ها: پس از انجام سه دور دلفي؛ متخصصان، گزاره‌هاي ميزان عطش، ملمس دست، ملمس كليه، تاثير پذيري از هوا، تاثير پذيري از غذا و تهبج (پف دور چشم) را به عنوان معيارهاي اصلي و علائمي همچون رنگ ادرار، بوي ادرار، رنگ چهره و رنگ چشم را به عنوان معيارهاي فرعي در تشخيص مزاج كودكان ديابتي در نظر گرفتند. نتيجه گيري: معيارهاي به دست آمده علاوه بر كمك به تشخيص انواع سوء مزاجات عام و عضوي ساده يا مادي، دقت كافي در افتراق ديابت گرم و سرد را در كودكان ديابتي دارد. كمي lrm;سازي معيارهاي به دست آمده سبب افزايش دقت آنها در تشخيص مزاج بيماران شده است.