ارزيابي تغييرات سلسه مراتبي شهرستان هاي استان كرمانشاه از نظر شاخص هاي جمعيتي مسكن در دوره هاي سرشماري 1375 تا 1395

فاقد عنوان لاتين

مسكن از جمله مهمترين مسائلي است كه انسانها همواره با آن دست به گريبان بوده و در تلاش براي رفع اين مسئله و يافتن پاسخي مناسب و معقول براي آن بوده اند. لزوم توجه به شاخصهاي مسكن براي درك بهتر مشكلات بخش مسكن بسيار ضروري به نظر ميرسد، در اين ميان شهر كرمانشاه به دلايل گوناگون مشكل مسكن را به صورت مشكلي حاد درآورده است. اين مشكلات خود را به صورت بدمسكني، كيفيت پايين مسكن، نامناسب بودن بافت و مصالح ساختماني در سكونتگاه ها نمايان كرده است؛ كه بسيار نگران كننده به نظر ميرسد. بنابراين تحقيق حاضر به بررسي وضعيت شهرستانهاي استان كرمانشاه در دوره هاي سرشماري 1395-1375 و تغيير جايگاه اين شهرستانها در برخورداري از شاخصهاي جمعيتي مسكن ميپردازد. روش تحقيق، تحليلي و مقايسه اي ميباشد. در اين مطالعه 21 شاخص كمي و كيفي موثر در بخش مسكن شناسايي شدند، سپس جهت اختصاص اوزان به هر يك از آنها، از روش آنتروپي شانون استفاده شد. نتايج وزندهي بر طبق اين روش نشان داد كه شاخصهاي ضريب كمبود مسكن و خانوارهاي داراي حداقل برق به ترتيب در سالهاي 1375 و 1395 با اهميت ترين شاخصها هستند. سپس از مدل ويكور براي رتبه بندي شهرستانها استفاده شد. نتيجه رتبه بندي بيانگر آن است كه در سال 1375 شهرستان روانسر در رتبه نخست و شهرستان هرسين در رتبه آخر برخورداري قرار دارد. در سال 1395 نيز شهرستان اسلام آباد در رتبه نخست برخورداري و شهرستان دالاهو در رتبه آخر برخورداري قرار دارد. نتيجه آزمون همبستگي پيرسون در بررسي رابطه بين ميزان برخورداري شهرستانها با جمعيت آنها، بيانگر عدم وجود همبستگي در سال 1375 و وجود همبستگي در سال 1395 در رابطه بين اين دو عامل ميباشد. نتيجه آزمون همبستگي پيرسون در بررسي رابطه بين ميزان برخورداري شهرستانها با فاصله آنها از مركز استان، بيانگر عدم وجود همبستگي در سال 1375 و وجود همبستگي در سال 1395 در رابطه بين اين دو عامل مي باشد.

فاقد چكيده لاتين