آناليز شكلي قطعات تفكيكي مسكوني منطقه يك تبريز

فاقد عنوان لاتين

زمين داراي اهميت قابل توجه در حيات بشري مي باشد كه محدود بودن آن و شرايط زندگي شهري امروزي بر اهميت آن افزوده است. هدف اصلي پژوهش حاضر آناليز شكلي قطعات تفكيكي مسكوني در بافت برنامه ريزي شده، بافت فرسوده و محدوده اسكان غيررسمي به لحاظ نسبت طول به عرض با استفاده از دو شاخص فشردگي شكلي، به نام هاي فاكتور فرم فضايي و شاخص هوسار است. چرا كه مطلوبيت تفكيك زمين به معناي استفاده درست و بهينه از آن در وهله اول مي باشد. پژوهش از نوع كاربردي بوده و به لحاظ روش توصيفي - تحليلي است. جهت تجزيه و تحليل از آزمون هاي آماري رتبه بندي تك متغيره ويلكاكسون، كروسكال واليس و همبستگي اسپيرمن استفاده شد. نتايج حاصل از آزمون ويلكاكسون براي هر دو شاخص، نشان داد كه هر سه بافت مورد پژوهش در وضعيت مطلوب قرار دارد. علاوه بر اين، نتايج پژوهش براساس فاكتور فرم فضايي و شاخص هوسار نشان داد كه بافت برنامه ريزي شده با محدوده اسكان غيررسمي و محدوده اسكان غيررسمي با بافت فرسوده به جهت مطلوبيت نسبت طول به عرض قطعات به لحاظ آماري داراي تفاوت مي باشد و بين بافت فرسوده و بافت برنامه ريزي شده تفاوتي به لحاظ آماري در مطلوب بودن قطعات تفكيكي مسكوني از جهت نسبت طول به عرض وجود ندارد. در ادامه مشخص شد كه بافت فرسوده با ميانگين رتبه اي 17458/79 براساس فاكتور فرم فضايي و 17329/15 براساس شاخص هوسار در بهترين وضعيت نسبت به دو بافت ديگر به لحاظ مطلوب بودن نسبت طول به عرض قطعات تفكيكي مسكوني مي باشد. همچنين نتايج حاصل از هر دو شاخص داراي هم راستايي و همبستگي كامل مي باشد. بنابراين، نتيجه چنين است كه فاكتور فرم فضايي و شاخص هوسار در منطقه يك تبريز داراي عملكرد يكساني مي باشد.

فاقد چكيده لاتين