پياده راه سازي خيابان هاي اصلي با هدف ايجاد فضاي جمعي و عمومي (مطالعه موردي پياده راه بازار تهران)

فاقد عنوان لاتين

پياده راه نقش اجتماعي فراواني دارد كه امروزه اين معابر سنگفرش شده و خالي از اتوموبيل با رستورانهاي روباز و نيمكت هاي فراوان بهترين بستر براي گذراندن اوقات فراغت در كشورهاي مدرن درآمده اند. لذا به عنوان نمونه موردي پياده راه بازار تهران كه در منطقه 12 شهرداري تهران با جمعيت شناور روزانه بين 1-5/1 ميليون نفر است را مورد مطالعه قرار داديم. روش تحقيق توصيفي – تحليلي و از جهت هدف كاربردي با شيوه پيمايشي است. جامعه آماري با استفاده از فرمول كوكران 380 به دست آمد كه 260 پرسشنامه توسط عابرين و 120 پرسشنامه توسط شاغلين محدوده پر شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSpss تحليل شد تمامي شاخص ها در آزمون معناداري T-test با اطمينان 95درصد و در سطح كمتر از 01/0 درصد معنادار هستند و چون در تمامي شاخص ها مقدار ضريب همبستگي r (پيرسون) بين (1و1-) قرار دارند، شدت رابطه بين متغيرهاي مستقل و وابسته مثبت و در حد متوسط است. 72درصد از شاغلين برگزاري فعاليت ها را مناسب مي دانستند و 28درصد آنها فضاي پياده راه را به دليل اخلال در كار كسبه مناسب فعاليت ها نمي دانستند. اما 93درصد از عابرين پياده راه برگزاري اين فعاليت ها را مناسب مي دانستند و تنها 7درصد آنها تمايل به برگزاري هيچ فعاليتي نداشتند و صرفا به دليل خريد از بازار تهران از اين پياده راه استفاده مي كنند. با توجه به اين نتايج ثابت شد كه در بستر پياده راه داراي بافت با ارزش، امكان يا فرصت ايجاد تسهيلات و فعاليت هايي كه باعث ايجاد فضاي جمعي و عمومي گردد، وجود دارد. از نظر شهروندان ايجاد فضاي جمعي مناسب در پياده راه موجود، به وجود آمده است و پياده راه بازار فرصت ايجاد فضاي جمعي و عمومي را داراست.

فاقد چكيده لاتين