سلسله تبار خاندان هاي پهلواني در شاهنامه فردوسي

بر هر ملتي پژوهش در روايات اساطيري و حماسي و تاريخي خويش لازم است تا از بن مايه ادبي و فرهنگي و اجتماعي خود آگاه شود و به ركن دانايي خويش برسد و توانا گردد. فردوسي با احترام به انسان و منش انساني از اساطير و شاهان و از حماسه و پهلوانان سخن مي گويد. پهلوانان باغيرت و سلحشور و خوش اخلاق از جاودانان تاريخ اسطوره اي و حماسي و تاريخدار شمرده مي شوند و هرگز از طرف دوستداران وطن دوست و استقلال طلب مردم سرزمين هايشان فراموش نمي شوند و خوي و خصلت هاي مردانگي آنان همه جا جار كشيده مي شود تا حيثت و آبروي دوران زنده بودن و زندگي كردن آنان الگو قرار گيرد و به آباداني و رفاه و ساده زيستن مردمان هر دوره اي كمك شود. پيوندي كه به انواع منظومه هاي حماسي دوران گذشته زده مي شود پس از عبور از اسطوره ادامه مي يابد. اين روايات از مهاجرت مردمي كه از سرزمين اوليه خود به اقليم پهناور ايران آمدند نشأت مي گيرد و به حماسه جان مي بخشد. آثار شفاهي به مكتوب درمي آيند تا پاسدار بيدار سرزمين مردانگي و سلحشوري ايران باشند. آشنايي با خاندان هاي شاهنامه فردوسي، ميل به دوستي با اجداد و نياكان ايرانيان و ملت هاي همجوار را مي افزايد. حكيم وطن دوست شهير ايران بيش از هزار سال قبل رفتار و كردار و افكار شاهان و پهلوانان و مردم سرزمينش را با قلم تواناي خود به رشته تحرير درآورده است تا امروزيان و آيندگان از اين خرمن گرانسنگ توشه برگيرند و رگ غيرتشان براي حفظ سرزمينشان همچون برگ هاي كتاب خوانده شده چاق گردد و بر اين فربهي بر خويش ببالند و قوه خيال آمال خود را پرورش دهند و مردماني فرهيخته و بافرهنگ شوند، همچنان كه نياكان آنان بوده اند و توقع داشته اند نوادگانشان اينچنين باشند.

no abstract