رابطه بين رفتار اخلاقي و موفقيت سازماني

رفتارهاي اخلاقي يك نيازمندي ضروري براي تمامي فعاليتهاي انسان است. رفتارهاي اخلاقي به عنوان تنظيم كننده روابط ميان انسان ها، همواره از اهميت بسياري برخوردار بوده است. در مديريت نيز اين ساز و كار دروني، بدون آنكه نياز به اهرم هاي بيروني باشد، قادر است تا عملكردهاي اخلاقي را در كاركنان تعيين نموده و سازماني اخلاقي و موفق را بوجود آورد. نقش رفتارهاي اخلاقي در تصميم گيري ها و انتخاب ها، و در برخوردها و ارتباطات مهم و تعيين كننده است و از اينروست كه امروزه بحث اخلاقيات و رابطه آن با موفقيت سازماني يكي از مباحث عمده رشته مديريت گرديده است. هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه بين رفتار اخلاقي و ميزان موفقيت سازماني در تامين اجتماعي شهرستان رفسنجان مي باشد. اين پژوهش با استفاده از مطالعات مقطعي و روش توصيفي از نوع همبستگي در جامعه آماري كاركنان تامين اجتماعي شهرستان رفسنجان انجام گرديده است. براي تعيين حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 120 نفر انتخاب شده اند كه از نمونه گيري به روش طبقه اي تصادفي متناسب با حجم طبقه استفاده شده است. براي جمع آوري اطلاعات از دو پرسشنامه رفتار اخلاقي با روايي 91 صدم و پايايي 89 صدم و پرسشنامه موفقيت سازماني با روايي 92 صدم و پايايي 87 صدم استفاده شده است و جهت توصيف داده هاي جمع آوري شده، از انواع آماره هاي توصيفي و همينطور انواع آماره هاي استنباطي استفاده شده است و در نهايت اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار spss تجزيه و تحليل گرديد. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه بين رفتار اخلاقي و موفقيت سازماني رابطه مستقيم وجود دارد.

no abstract