اثربخشي درمان شناختي- رفتاري واحد پردازه اي بر نشانگان باليني و خود كنترلي بيماران روان تني مبتلا به حساسيت پوستي

فاقد عنوان لاتين

اين پژوهش از نوع پژوهش هاي نيمه تجربي (طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل نابرابر) است كه با هدف بررسي اثربخشي درمان شناختي- رفتاري واحد پردازه اي بر نشانگان باليني و خود كنترلي بيماران روان تني مبتلا به حساسيت پوستي (كهير آنژيوادم) انجام گرديد. روش: جامعه آماري اين پژوهش كليه بيماران داراي حساسيت پوستي مراجعه كننده به كلينيك هاي پزشكي شهر مشهد مي باشند كه از بين آنها نمونه اي با حجم 24 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند كه به دو گروه 12 نفري آزمايشي و گواه جايگماري شدند. ابزارهاي اندازه گيري متغيرهاي پژوهش قبل از مداخله درماني بر گروه آزمودني، براي هر دو گروه مورد ارزيابي قرار گرفتند و پس از پايان دوره درمان، از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. يافته ها: نتايج بوسيله روش هاي آماري (تحليل كوواريانس يك متغيره وچند متغيره) و بر اساس نرم افزار SPSS ) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش حاكي از اين بود كه تفاوت معناداري دست كم در يكي از مولفه هاي پرسشنامه نشانگان باليني و خودكنترلي ايجاد شده است. نتيجه گيري: ميانگين نمرات اعضاي گروه آزمايش، در مرحله پس آزمون نسبت به پيش آزمون، در آزمون افسردگي كاهش چشمگيري داشته است. اين تغيير در گروه كنترل مشاهده نشد(0/05>P ) .