ارزيابي اثرات طراحي محيطي در روانشناسي محيط بر ايجاد تعادل روحي مراجعين در دادگاه ها و محيط هاي قضايي

در اين مقاله هدف اصلي بررسي ارزيابي اثرات طراحي محيطي در روانشناسي محيط بر ايجاد تعادل روحي مراجعين در دادگاه ها و محيط هاي قضايي است. در رابطه ي انسان و محيط و قابليت ترجمه و تبديل آن به زبان طراحي محيط و معماري مورد توجه بسياري از انديشمندان و پژوهشگران در اين حوزه بوده است. شناخت انسان و ويژگي هاي محيط زندگي و كار او و چگونگي برقراري رابطه ميان اين دو عامل اهميت دارد. همچنين مي توان گفت كيفيت نامناسب ساخت و ساز هاي شهري و همچنين عوامل محيطي كه از ديدگاه روانشناسانه علاوه بر گرايش افراد بر خشونت، باعث افزايش عوامل استرس زا در فضاهاي تنش زا همانند دادگاه ها هم براي افرادي كه چنين فضاهايي محل كار آنها محسوب مي شود ،هم افرادي كه براي رسيدگي به مشكل خود به اين محل ها مراجعه كرده اند و هم افرادي كه مرتكب جرم شده اند، مي شود. هر انساني با توجه به شرايط خود به دخل و تصرف در محيط پرداخته و از طرفي اين شرايط محيطي و مكاني است كه حدود و نحوه ي عمل و شيوه ي رفتار هاي اورا مشخص مي نمايد. هيچ كدام از اين بناها نه تنها بيان كننده ي معيار هاي كمي و كيفي دستگاه هاي قضايي نيست بلكه حتي بطور كامل تامين كننده ي نياز هاي فردي اجتماعي قضايي نيز نمي باشد كه از اين رو ضرورت شكل گيري اين پژوهش اهميت پيدا مي كند. در اين پژوهش كه از روش تحليلي توصيفي استفاده شده است با هدف ارزيابي اثرات طراحي محيطي بر ايجاد تعادل روحي مراجعين در اين چنين فضاهايي و دادگاه ها و محيط هاي قضايي، به اين نتيجه رسيده ايم كه طرح معماري يك مكان قضايي بايد ضمن ايجاد جلب اعتماد در كاربر، صداقت، شفافيت و عدالت را در ساختار بنا نيز نمايان سازد و در مجموع طراحي به گونه اي هماهنگ با روند قضايي باشد و اثري مثبت بر روي آن بگذارد و همچنين فضاها بايد داراي نشاط لازم براي بهره وران )كاركنان، قضات، مراجعين (باشد كه در حقيقت باعث بهبود روحيه ي افراد در اين محيط پر تنش خواهد شد.

No abstract