بررسي استدلال اخلاقي وعوامل مرتبط با آن دردانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال 1399

مقدمه : يكي از مهارت‌هاي ضروري براي پرستاران استدلال اخلاقي مي‌باشد كه لازم است دانشجويان در طول تحصيل اين مهارت را به‌درستي كسب كنند. اين مطالعه با هدف ارزيابي استدلال اخلاقي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال 1399 انجام شد. روش كار: در اين مطالعه توصيفي تحليلي 200 دانشجوي پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال 1399 بصورت تصادفي طبقه يي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها آزمون استدلال اخلاقي كلبرگ كه شامل 6 سناريو، الف) نوزاد داراي ناهنجاري مادرزادي شديد،ب) اجبار دارويي، پ) تقاضاي بالغين نسبت به مرگ،ت) آشنا سازي پرستار جديد، ث) اشتباه دارويي و ج) افراد بيمار در مراحل آخر بيماري، مي‌باشد، استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون‌هاي توصيفي ميانگين، انحراف معيار ، فراواني و درصد و آمار استنباطي تي تست، آناليز واريانس و ضريب همبستگي پيرسون با نرم‌افزار SPSS24 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته ها : ميانگين سني دانشجويان 2.5 ±23.0 سال بود. از نظر سن 60 % مرد، از نظر وضعيت تاهل93 % مجرد، و از نظر محل سكونت61 % ساكن خوابگاه ، داشتند. ميانگين و انحراف معيار نمره استدلال اخلاقي دانشجويان6.6 ±43.0و ملاحظات باليني دانشجويان برابر با 4.3 ±19.0 بود. 56 % با وضعيت دشوار آشنا بودند. بين ترم‌هاي تحصيلي و استدلال اخلاقي همبستگي مثبت و معني‌دار مشاهده شد (0.016= P، 0/17 = r). نتيجه‌گيري : بطور كلي نتايج نشان داد ميانگين نمره استدلال اخلاقي دانشجويان پرستاري در سطح مطلوبي نمي‌باشد و ملاحظات اخلاقي در سطح متوسط است. لذا توجه ويژه برنامه ريزان آموزش پرستاري را مي طلبد.