عوامل موثر بر ارتقا جايگاه استراتژيك شوراي عالي استان‌ها در توسعه ملي ايران

اهداف: هدف اين پژوهش، طراحي مدلي جامع پيرامون عوامل مؤثر بر ارتقاء جايگاه استراتژيك شوراي عالي استان‌ها در توسعه ملي ايران است. جنبه‌هاي كالبدي و فيزيكي شهر و توسعه بهينه آينده كشور، زمينه مورد مطالعه اين تحقيق است. روش‌شناسي: روش پژوهش در اين تحقيق، كيفي و بر مبناي نظرسنجي از خبرگان است. جامعه آماري، خبرگان حوزه‌ شوراي عالي استان ها مي باشند كه به روش نمونه گيري گلوله برفي انتخاب شدند كه تا رسيدن به مرحله اشباع نظري و تعداد 12 نفر ادامه يافت. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه مقوله محوري (حكمراني خوب شهري)، 59 كد، شرايط علي، 12 كد، شرايط زمينه‌اي، 36 كد، راهبردها، 9 كد، مداخله‌گرها، 11 كد و پيامدها، 54 كد كشف شده است كه تعداد كل كدهاي به دست آمده از مصاحبه‌هاي تحقيق، 181 كد است. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي تحقيق ميتوان چنين نتيجه‌گيري كرد كه شرايطي همانند علم و هنر مديريت، منابع ملي، نگرش مديريتي باعث مي‌شود كه حكمراني خوب شهري شكل گيرد و باعث مي‌شود كه راهبردهايي چون تفكر همراه با خالقيت (تفكر واگرا) و رويكرد صلح‌محور به عنوان راهبردهاي شوراي عالي استان‌ها تعريف گردد. اين استراتژي‌ها قطعا پيامدهايي دارد كه از جمله ميتوان رويكرد توسعه محور و توسعه پايدار را نام برد.