الگوي ارزيابي پروژه‌هاي محرك توسعه در بازآفريني بافت فرسوده شهري

اهداف: بازآفريني شهري، به‌دنبال حل مشكلات فرسودگي محله از طريق بهسازي مناطق فرسوده و آسيب‌ديده است. در اين بين پروژه‌هاي محرك و توسعه بازآفريني شهري مولدهايي هستند در جهت بازگرداندن رونق و توسعه به مناطق مورد نظر تا چرخه فعاليت زنده و پويا را در اين مناطق به راه اندازند. هدف از اين پژوهش، ارايه الگويي براي ارزيابي پروژه‌هاي محرك توسعه در بازآفريني شهري بود. روش‌شناسي: اين پژوهش كيفي از نوع كاربردي در سال ۱۳۹۹ انجام شد. با استفاده از بررسي اسناد (مقالات، كتب و مصاحبه‌ها و سخنراني‌ها) مرتبط با پروژه‌هاي محرك توسعه در بازآفريني بافت فرسوده شهري به زبان فارسي در داخل ايران، ۵ سند مورد بررسي قرار گرفت. روش تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از تحليل كيفي به‌صورت تحليل مضمون و كدبندي مقوله‌ها بود. يافته‌ها: نتايج حاصل از دسته‌بندي مقولات نشان داد كه الگوي ارزيابي پروژه‌هاي محرك توسعه داراي ۵ بعد شامل ابعاد اجتماعي، اقتصادي، كالبدي، زيست‌محيطي و پايداري بود. اين ابعاد از چندين مولفه تشكيل‌ شده بود كه هر كدام منطبق با نيازهاي ساكنان بافت فرسوده و هم‌راستا با استراتژي‌هاي بازآفريني اين بافت‌ها بود. نتيجه‌گيري: پروژه‌هاي محرك توسعه به‌عنوان بستر كاركردهاي اجتماعي و اقتصادي، منزلت اجتماعي-اقتصادي در اين بافت‌ها را ارتقا داده و انگيزه مشاركت در فرآيند بهسازي و نوسازي را در جامعه محلي افزايش داده و همچنين سبب ايجاد تمايل در بخش خصوصي به سرمايه‌گذاري در بافت مي‌شود. در اين راه لازم است از پروژه‌هاي كوچك‌مقياس اشتغال‌زايي، مشاركت دادن سرمايه‌هاي ساكنان بافت، رونق فعاليت‌هاي كوچك‌مقياس، كاربري‌هاي شاخص و چندمنظوره و تركيبي استفاده شود.