شهر و شهرگرايي در جغرافياي سياسي

مقدمه: سياست‌هاي شهري، از جمله حوزه‌هاي مطالعاتي است كه از دهه ۱۹۶۰، توجه جغرافيدانان سياسي را به خود جلب كرده و از اواسط دهه ۱۹۹۰، ظهور رويكردهاي تخصصي مانند جغرافياي سياسي شهري و ژئوپليتييك شهري وارد حوزه جغرافياي سياسي شده و جغرافيدانان به ارايه نظريات و ديدگاه‌هاي تخصصي در اين زمينه مشغول شده‌اند. سيري در انديشه فيلسوفان معروف، نشان‌دهنده توجه متقدمان به شهر و سياست است. آنها شهر را به مثابه يك جامعه سياسي مورد مطالعه قرار مي‌دادند كه در آنجا طبيعت بالقوه آدمي مي‌تواند فعليت يابد و از كمال برخوردار شود. بنابراين، مطالعه شهر در دوره‌هاي زماني بيشتر بر محور سياست و برنامه‌ريزي‌هاي سياسي بوده است؛ چون شهر، مكان و بستر رشد انسان در نظر گرفته مي‌شده است. در اين مطالعه مروري، به بررسي مسائل سياسي، اقتصادي و فرهنگي شهر و شهرگرايي در جغرافياي سياسي در سطح خرد، پرداخته شد. نتيجه‌گيري: مطالعه روابط متقابل سياست و فضاي شهر، در توسعه جغرافياي سياسي و گسترش مطالعات جغرافيدانان سياسي حائز اهميت بسياري است. از نظر جغرافيدانان سياسي، شهر و شهروند به مثابه بازيگران اصلي تغيير دامنه قدرت و قلمرو حكمراني كشورها در جهان هستند. در واقع، كشورهاي توسعه‌يافته همان ميزبانان شهرهاي جهاني هستند. امروزه كليدي‌ترين تصميمات در ابعاد سياسي، اقتصادي و فرهنگي در مقياس شهري، گرفته مي‌شود؛ يعني جايي كه قدرت تمركز دارد و در نهايت به ساختارهاي متغير در اقتصاد و سياست جهاني راه مي‌يابد.