بررسي آزمايشگاهي ظرفيت باربري پي دايره اي مستقر برشيرواني ماسه اي مسلح با ژئوگريد

در تحقيق حاضر، در مدل آزمايشگاهي پي دايره اي واقع برشيرواني ماسه اي مسلح با ژئوگريد، به بررسي تاثير ژئوگريد و تراكم خاك پرداخته شده است. در اين تحقيق در حالت عادي شيب موردنظر پايداري نداشت و جهت عمليات خاكريزي غير قابل استفاده بود. ولي با بهسازي خاك از طريق تسليح كردن و متراكم كردن به ظرفيت باربري مناسب جهت استفاده در عمليات خاكريزي رسيد. در اين تحقيق هدف اصلي مقايسه ميزان ظرفيت باربري و تورم در خاك درحالت هاي تسليح شده باحالت بدون مسلح كننده و هم چنين بررسي تاثير دو حالت تراكم خواهد بود. تعداد 19 حالت مختلف بررسي شده است. پارامترهاي اصلي مورد بررسي تراكم خاك، تعداد لايه هاي ژئوگريد و فاصله پي از لبه شيب مي باشد. نتايج نشان دادند كه شيب خاكي كه در حالت غير مسلح غير متراكم هيچ پايداري نداشت با استفاده از ژئوگريدها و متراكم نمودن ظرفيت باربري بالايي را بدست آورد. به طوري كه حداكثر ظرفيت باربري در حالت تسليح شده متراكم شده و در 30 سانتيمتري از لبه شيب نسبت به حالت فقط مسلح433درصد ونسبت به حالت فقط متراكم 325درصدافزايش ظرفيت باربري داشت. در حاليكه از تورم در لايه اول خاك تشكيل دهنده شيب به مقدار قابل توجهي نسبت به ميزان تحمل ظرفيت باربري كاسته شده و يكنواختي بيشتر تورم در تمام نقاط شيب مشاهده مي شود. همچنين نتايج نشان داد كه در حالت متراكم شده-مسلح نشده ، افزايش تعداد لايه هاي تراكم در شرايطي كه پي در مجاورت شيب باشد؛ تاثير چنداني بر ظرفيت باربري نداشت. اما با فاصله گرفتن پي از لبه شيب تا 30 سانتيمتر، افزايش تعداد لايه هاي تراكم از 5 به 7 لايه، باعث افزايش 34 درصدي ظرفيت باربري شد.