بررسي ارتباط فريضۀ نماز با ميزان افسردگي و نوع سبك‌هاي هويتي دانشجويان

سابقه و هدف: با توجه به فراواني عوامل استرس‌زا در دانشجويان علوم پزشكي و آثار مخرب افسردگي و تشكيل‌نشدن هويت بر زندگي شخصي و كاري آنان و با توجه به تأثيرات عميق و شگرف اعمال مذهبي و در صدر اين اعمال نماز در سلامت روان قشر دانشجو و لحاظ موارد ضد و نقيض در اين زمينه، پژوهشگران بر آن شدند تا اين مطالعه را با هدف تعيين ارتباط فريضۀ نماز با ميزان افسردگي و نوع سبك‌هاي هويتي دانشجويان مجتمع آموزش عالي سلامت كاشمر طراحي و اجرا نمايند. روش كار: در اين مطالعۀ توصيفي‌همبستگي از نوع مقطعي، تعداد 129 نفر از دانشجويان مجتمع آموزش عالي سلامت كاشمر كه معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند به‌صورت آمارگيري تمام‌شماري در سال 1397 وارد مطالعه شدند. روش جمع‌آوري داده‌ها به اين‌صورت بود كه پس از توضيح اهداف پژوهش، شركت‌كنندگان پرسش‌نامه‌هاي جمعيت‌شناختي، افسردگي دانشجويان(USDI)  و سبك‌هاي هويتي (ISI6G) را تكميل كردند. داده‌ها پس از جمع‌آوري با آزمون‌هاي آماري توصيفي و ضريب همبستگي تجزيه ‌و تحليل شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: طبق نتايج نمرۀ ميانگين افسردگي آزمودني‌ها 26.99±63.18 و بالاترين نمرۀ سبك‌هاي هويتي مربوط به گويۀ اطلاعاتي و هنجاري به‌ترتيب با نمرۀ 6.09±40.55 و 5.24±33.22 بود. بين متغيّر اقامۀ نماز، التزام به اقامۀ نماز و شركت در نماز جماعت با ميزان افسردگي و سبك‌ هويت هنجاري دانشجويان ارتباط معني‌داري وجود داشت. دانشجوياني كه به اقامۀ فريضۀ نماز اهتمام مي‌ورزيدند سطح افسردگي كمتر و سطح هويت بالا و همچنين دانشجوياني كه در نماز جماعت به‌صورت هميشگي شركت مي‌كردند پايين‌ترين سطح افسردگي و بالاترين سطح گويه‌هاي اطلاعاتي، هنجاري، اجتنابي و تعهد را داشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي مطالعۀ حاضر مبني بر ارتباط فريضۀ نماز با افسردگي و سبك‌هاي هويتي دانشجويان، مي‌توان با سياست‌گذاري مؤثر در فرهنگ‌سازي صحيح اقامۀ نماز در دانشگاه‌ها، موجبات ارتقاي سطح هويتي و كاهش سطح افسردگي دانشجويان را مهيا ساخت.