مقايسه اثربخشي آموزش مهارتهاي خودتعيين‌گري و مديريت والدين بر مشكلات رفتاري بروني شده دانش آموزان

اين پژوهش با هدف مقايسه تأثير آموزش مهارتهاي خودتعيين ‌گري و آموزش مديريت والدين بر مشكلات رفتاري بروني شده دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي، طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. بدين منظور، 45 نفر از دانش آموزاني كه با استفاده از فهرست رفتاري كودك (CBCL) مشكلات رفتاري بروني شده داشتند، با روش نمونه‌ گيري چند مرحله‌اي خوشه‌اي انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل قرار گرفتند. برنامه مهارتهاي خودتعيين ‌گري و مديريت والدين طي ده جلسه به هر دو گروه آزمايشي(يك گروه دانش آموزان و گروه ديگر مادران) آموزش داده شد. فهرست رفتاري كودك(CBCL) را والدين پيش و پس از مداخله تكميل كردند. نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داده كه هر دو مداخله آموزش خودتعيين‌ گري و مديريت والدين در كاهش مشكلات رفتاري بروني شده، رفتار پرخاشگرانه و رفتار قانون شكني تأثير مثبت داشته است. در مقايسه اثربخشي آموزش خودتعيين ‌گري و مديريت والدين نتايج نشان داده كه آموزش خودتعيين ‌گري در مقايسه با آموزش مديريت والدين در كاهش مشكلات بروني شده و رفتار قانون شكني تأثير بيشتري داشته است. در رفتار پرخاشگرانه تفاوتي ميان آموزش خودتعيين ‌گري و مديريت والدين وجود نداشت. براساس يافته‌ هاي اين مطالعه، آموزش خودتعيين ‌گري و مديريت والدين تأثير مثبت در كاهش مشكلات بروني شده دانش آموزان دارد. همچنين آموزش خودتعيين ‌گري نسبت به آموزش مديريت والدين تأثير بيشتري در كاهش مشكلات بروني شده دانش آموزان دارد. يافته ‌هاي اين پژوهش براي درمانگران و مشاوران در زمينه انتخاب نوع مداخله مفيد خواهد بود.