ماهيت وثاقت از ديدگاه آيت الله خويي و علامه طباطبايي

منظور از وثاقت اخبار آحاد چيست؟ پاسخ به اين سوال و بيان ملاكي براي تمييز اخبار نقلاً معتبر از غير آن، مي تواند وسعت و دامنه متون ديني را به مثابه يكي از منابع معرفت فقهي فربه يا نحيف نمايد. عده‌اي از متفكران مسلمان روايات و اخباري را كه به دليل نقل در كتب معتبر يا قراين ديگر مانند: عمل مشهور، مطابقت با عقل، مطابقت با ظاهر قرآن، مطابقت با سنت متواتر، مطابقت با اجماع مسلمين و مطابقت با اجماع فرقه محقّه يا برخي از اين قرائن، به حد وثوق و اعتماد مي‌رسند، حجت مي دانند. علامه طباطبائي از اين جمله است. در مقابل عده‌اي همچون آيت الله خوئي معتقدند تنها روايتي حجت است كه افراد ناقل آن «ثقه» باشند. در اين مقاله ابتدا دو ديدگاه «وثاقت صدوري» و «وثاقت سندي» تبيين شده و ضمن ارائه توصيف دقيقي از ادله آيت الله خويي و علامه طباطبايي، موضع انتقادي نسبت به مدّعاي آيت الله خويي بيان ميشود. نويسندگان با تقويت موضع علامه طباطبايي نشان مي دهند ادعاي «انحصار حجيت خبر واحد در وثاقت سندي» از سوي آيت الله خويي قابل دفاع نيست.

no abstract