مقايسه اثر تجويز همزمان سورفكتانت و فنتانيل با سورفكتانت تنها در نوزادان مبتلا به سندرم ديسترس تنفسي

مقدمه: اين مطالعه با هدف بررسي مقايسه اثر تجويز همزمان سورفكتانت و فنتانيل با تجويز سورفكتانت در كاهش تجويز دوز هاي مكرر سورفكتانت در نوزادان مبتلا به سندرم ديسترس تنفسي انجام شد. روش كار: اين مطالعه به روش كارآزمايي باليني مرحلهاي با مقايسه تاريخي يك سو كور شده، بر روي 30 نوزاد مبتلا به سندرم 32 انجام شد. بيماران به دو گروه مداخله /8 ±2/ ديسترس تنفسي بستري در بيمارستان بنت الهدي با ميانگين و انحراف معيار سني 24 و كنترل تقسيم شدند. در گروه كنترل بيماران سورفكتانت تنها و در گروه مداخله سورفكتانت و فنتانيل دريافت كردند. تجزيه و ويرايش 19 و با استفاده از آزمونهاي آماري كاي اسكوئر، آزمون دقيق فيشر و آزمون غير خطي SPSS تحليل دادهها توسط نرم افزار 0 در نظر گرفته شد. / من ويتني يو استفاده و سطح معني داري 05 يافتهها: ارتباط معنا داري بين تجويز فنتانيل به همراه سورفكتانت در مقايسه با تجويز سورفكتانت تنها در كاهش تجويز دوز هاي مكرر سورفكتانت يافت نشد، با اين وجود تعداد نوزادان نيازمند به دوز مجدد سورفكتانت در نوزادان دريافت كننده فنتانيل كمتر بود. ارتباط معناداري بين تجويز فنتانيل با بي دردي نوزاد حين تجويز يافت شد(p=0.001) نتيجه گيري: توصيه ميشود از فنتانيل به منظور بي دردي هنگام تجويز سورفكتانت به روش لوله گذاري داخل تراشه در نوزادان دچار سندرم ديسترس تنفسي استفاده شود.