تأثير حضور در فضاي زنانه بر حق زنان به شهر با نقش تعديل‌گر انگيزه (موردمطالعه: پارك‌هاي بانوان شهر اصفهان)

حق به شهر به عنوان شكل جديدي از شهروندي تعريف مي شود تا همه شهروندان بتوانند بر توليد فضاي شهري كنترل و مشاركت داشته باشند. زنان به‌عنوان نيمي از جامعه، امكان بهره‌مندي برابر از فضاهاي شهري را نسبت به مردان ندارند و درنتيجه فضاهاي جنسيتي شكل مي‌گيرند بر اساس ديدگاه جنسيتي، مي بايست به تسلط روابط قدرت پدرسالارانه در فضاهاي شهري نيز توجه نمود تا تمامي ساكنان با تفاوت هاي هويتي مختلف همچون جنسيت ؛بتوانند از حق مشاركت و حق تصاحب خود نسبت به فضاهاي شهري بهره مند شوند با توجه به اهميت مسئله هدف مقاله حاضر الگو حضور در فضاي زنانه بر حق به شهر زنان با نقش تعديل گر انگيزه است. حضور در فضاي زنانه به‌عنوان متغير مستقل از چهار بعد امنيت، دسترسي، امكان جابه‌جايي و تحرك، و آشكاري و داشتن صدا تشكيل مي‌شود. حق زنان نسبت به شهر به‌عنوان متغير وابسته و انگيزه به‌عنوان متغير تعديل گر مي‌باشند. نمونه آماري تحقيق با استفاده از روش مبتني بر آزمون247 نفر است كه بانوان بالاي 14سال استفاده‌كننده از پارك‌هاي بانوان شهر اصفهان را شامل مي‌شود. جمع‌آوري اطلاعات از طريق پرسش نامه و تجزيه‌وتحليل اطلاعات مدل يابي معادلات ساختاري با نرم‌افزار smart pls مي‌باشد. نتايج تحقيق نشان داد حضور در فضاي زنانه بر حق به شهر زنان تأثيرگذار است و متغير امنيت و آشكاري و داشتن صدا در حق به شهر زنان نيز معنادار مي‌باشند و متغير انگيزه به‌عنوان تعديل گر بر رابطه علي حضور در فضاي زنانه بر حق به شهر زنان نقش تعديل گر ندارد.