تبيين عوامل موثر بر ارتقا سطح مردم گرايي در محلات سنتي (مورد مطالعه: محلات استادسرا، چله خانه و پيرسرا شهر رشت)

زندگي معاصر در  شهرهاي پرجمعيت با كاهش شديد تعاملات اجتماعي ميان شهروندان به ويژه در روابط همسايگي مواجه گشته است. در حالي كه در گذشته در محلات سنتي همواره زندگي جريان داشته و اهالي در كنار هم مانند اعضاي يك خانواده زندگي مي كردند. استفاده از واژه هاي مردم گريز و مردم گرا اولين بار توسط اسموند مطرح گرديد، بعدها نظريه پردازان ديگر نيز از مفاهيم مشترك مردم گرايي سخن به ميان آورده اند. هدف پژوهش حاضر دستيابي به مولفه هايي از فضاي شهري كه بر ميزان مردم گرايي محلات سنتي شهر رشت موثرند، مي باشد. روش تحقيق پژوهش حاضر بر اساس هدف كاربردي و بر اساس جمع آوري اطلاعات به روش اسنادي و پيمايشي ميداني است. همچنين ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه اي مشتمل بر 50 پرسش مرتبط با متغيرهاي پژوهش مي باشد. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از مدل ساختاري تحليل عاملي تاييدي و روش برآورد حداقل مربعات جزئي با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و SMART PLS3 بهره گرفته شد. ساكنين محلات سنتي شهر رشت جامعه آماري و ساكنين محلات استادسرا، چله خانه و پيرسرا نمونه آماري در نظر گرفته شده اند. داده هاي پژوهش نيز از 265 نفر از ساكنين محلات مذكور جمع آوري گرديد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داده كه به ترتيب معيارهاي دلبستگي اجتماعي تجمع پذيري، زيبايي و دلپذيري، همه شمول بودن، خوانايي، پيش بيني و خلق رويدادهاي اجتماعي و هندسه و ابعاد فضا بر ارتقا سطح مردم گرايي محلات سنتي استادسرا، چله خانه و پيرسرا در شهر رشت موثر مي باشند.