بازسازي و توسعۀ محلي پس از سوانح: برخي چالش‌ها در مناطق زلزله زدۀ استان كرمانشاه

در اين مقاله، برخي چالش هاي مهم بازسازي مناطق زلزله زدۀ استان كرمانشاه تحليل مي شود. تأكيد مقاله بر مستندسازي ديدگاه هاي ساكنان مناطق زلزله زده و مسئوالن بازسازي است. صرفِ نظر از بررسي گزارش هاي نهادهاي فعال در منطقه و آمارهاي مربوط به بازسازي، فعاليت هاي ميداني شامل مشاهده هاي مستمر، مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته و بحث هاي متمركز با گروه هاي مختلف جمعيتي در دو شهرستان سرپل ذهاب و ثالث باباجاني (چند محلۀ شهري و 14 روستا) در چند مقطع زماني و مراحل گوناگون فرايند بازسازي (از اسفند 1969 تا فروردين 1962) انجام شده است. يافته ها حاكي از بروز شماري از چالش ها به دليل عدم درس آموزي از گذشته و نداشتن برنامۀ مشخص براي بازسازي است. برخي از مهم ترين آن ها عبارتنداز: ساختار ناكارآمد ارتباط ميان مسئوالن و ساكنان و آگاهي ناقص به رهبران از فرايند بازسازي و دريافت تسهيالت، مشاركت ناكافي ساكنان، فقدان سازوكار مشخص براي مديريت و توزيع كمك هاي مردمي و شكل گيري فرهنگ توقع و انتظار در كنار كم توجهي به بازسازي رواني و توانمندسازي اجتماعي و اقتصادي. بالا رفتن اجاره بهاي مسكن، افزايش هزينه هاي ساخت وساز و عدم كفاف وام هاي بازسازي مسكن، خلف وعدۀ برخي از پيمانكاران، دسترسي ناكافي به مهندسان ناظر و نيز تداوم كانكس نشيني و عدم تمايل به بازگشت به خانه از ديگر مشكلات بازسازي هستند. از اينرو، باوجود تلاش ها و صرف هزينه هاي زياد از سوي نهادهاي بخش عمومي، نارضايتي ها در ميان بهره بران ديده مي شود