بررسي و مستندسازي اشكالات سامانه پايش داده‌هاي جوي در سازمان هواشناسي ايران با رويكرد آسيب‌شناسي

داده‌هاي ديده‌باني شده در ايستگاه‌هاي هواشناسي زيربناي گستره وسيعي از برنامه‌هاي اجرايي و مطالعات كاربردي در علوم مختلف مي‌باشد و استفاده از اين داده‌ها در مطالعات و برنامه‌ريزي‌ها بدون اطمينان از صحت و دقت آن‌ها مي‌تواند منجر به نوعي عدم قطعيت در نتايج به‌دست‌آ‌مده شود. يكي از اشكالاتي كه در سازمان هواشناسي و ساير ارگان‌هاي تحقيقاتي مرتبط وجود دارد عدم مستندسازي اشكالات در سامانه ديده‌باني‌هاي جوي است. به نحوي كه بر اساس مطالعات نگارندگان تا كنون تجربه‌اي از مستندسازي اين اشكالات، در منابع داخلي و خارجي مشاهده نشد. بنابراين در اين مقاله سعي شده است تا ضمن بررسي مسائل و مشكلات، در سامانه ديده‌باني و پايش داده‌هاي جوي سازمان هواشناسي كشور، نسبت به مستندسازي اين اشكالات با رويكرد آسيب‌شناسانه اقدام شود. در اين پژوهش فرآيند توليد، اندازه‌گيري، ثبت و آماده‌سازي داده‌ها در ايستگاه‌هاي هواشناسي كشور بررسي شد و ايستگاه‌هاي هواشناسي استان خراسان رضوي به عنوان نمونه انتخاب و به طور ميداني مورد ارزيابي قرار گرفتند. در اين پژوهش ضمن بررسي منابع و اسناد بالادستي سازمان هواشناسي كشور و سازمان جهاني هواشناسي، از روش‌هايي نظير بررسي‌هاي ميداني، مطالعات موردي و روش‌هايي نظير توزيع پرسش‌نامه و مصاحبه با افراد صاحب‌نظر و خبره، براي به دست‌آوردن اطلاعات و مستندسازي اشكالاتي كه در اين فرآيند وجود داشت استفاده شد. عمده اشكالاتي كه صحت داده‌ها را تحت تأثير قرار داده و مي‌تواند سبب بروز عدم قطعيت‌هايي در نتايج به دست‌آمده حاصل از مطالعات شود، را مي‌توان در مسائل مربوط به نيروي انساني، مسائل مرتبط با ايستگاه‌ها، مسائل مربوط به تجهيزات و ادوات ،مسائل مديريتي، و همچنين مسائل مالي و تحريم‌ها خلاصه نمود.