بررسي و نقد برابرنهاده‌هاي «أصبح» با فعل مضارع در ترجمه‌هاي فارسي قرآن

يكي از شروط اساسي فهم قرآن، فهم زبان عربي زمان نزول است و تنها مراجعه به آن بخش از تفاسير يا ترجمه‌هايي از قرآن رواست كه برپايه چنين فهمي تأليف شده باشد. بر اين اساس، ازجمله شرايط فهم، تفسير و ترجمه قرآن، درك مدلول ساخت‌هاي نحوي آن، براساس دلالت اين ساخت‌ها در زمان نزول است؛ زيرا بدون شناخت درست و دقيق آن‌، فرايند فهم، تفسير و ترجمه محقق نمي‌شود. ازاين‌رو معناشناسي سازه‌هاي نحوي قرآن و برابريابي آن در زبان‌هاي گوناگون و ازجمله فارسي از پيش‌نيازهاي فهم، تفسير و ترجمه قرآن است. اين پژوهش در راستاي پژوهش‌هايي ازاين دست در پي معناشناسي نحوي ساخت «اصبح» با فعل مضارع در قرآن كريم و پيشنهاد برابرنهاده مناسب آن‌ در زبان فارسي است. ازهمين‌رو فعل «أصبح» را در عرصه لغت و نحو عربي و ساخت «أصبح» با فعل مضارع را در عرصه تفسير و ترجمه قرآن كريم كاويده و پس از بررسي حدود 150 تفسير و بيش از 50 ترجمه قرآن، اين ساخت را در وجه مثبت و منفي در فارسي الگويابي كرده و قيد «ديگر» را در وجه مثبت و منفي براي آن پيشنهاد داده است.