نقش تنظيم التزام راهبردي و نگرش به ازدواج در پيش بيني گرايش فرد به ريسك پذيري در اعتياد به مصرف مواد مخدر، سيگار و الكل

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش تنظيم التزام راهبردي و نگرش به ازدواج در پيش بيني گرايش فرد به ريسك پذيري در اعتياد به مصرف مواد مخدر، سيگار و الكل انجام گرفت. روش: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل همه دانشجويان دانشگاه‌ آزاد اسلامي واحد تهران مركزي در سال 1398-1397 بود كه به روش نمونه گيري در دسترس 308 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب گرديد. داده ها با استفاده از مقياس خطرپذيري، مقياس تنظيم التزام راهبردي و مقياس نگرش به ازدواج جمع آوري شدند. تجزيه و تحليل با استفاده از روش هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيره گام به گام انجام گرديد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه نگرش بدبينانه به ازدواج با خطرپذيري مصرف مواد، سيگار و الكل رابطه مثبت معناداري داشت، در حالي كه نگرش خوش بينانه، واقع گرايانه و ايده آل گرايانه با خطرپذيري مصرف مواد، سيگار و الكل رابطه منفي معناداري داشتند. همچنين، تنظيم التزام راهبردي با خطرپذيري مصرف مواد رابطه منفي معنادار و با خطرپذيري مصرف سيگار و الكل رابطه معنادار نداشت. نتايج رگرسيون آشكار كرد كه نگرش بدبينانه و نگرش خوش بينانه 4 درصد؛ نگرش بدبينانه، نگرش ايده آل گرايانه و تنظيم التزام راهبردي 12 درصد؛ و تنظيم التزام راهبردي و نگرش بدبينانه 4 درصد از واريانس خطرپذيري مصرف سيگار، مواد و الكل را به شكل معناداري پيش بيني كردند. نتيجه گيري: مي توان نتيجه گرفت كه در برنامه هاي پيشگيري از خطرپذيري در مصرف مواد، سيگار و الكل ضروري است كه نقش عوامل تنظيم التزام راهبردي و نگرش به ازدواج در نظر گرفته شوند.