اثر يك دوره تمرين قدرتي با فواصل استراحت متفاوت روي برخي ويژگي‌هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي مردان جوان غيرفعال

هدف: تحقيق حاضر با هدف تعيين تأثير يك دوره تمرين قدرتي با فواصل استراحت متفاوت بر برخي ويژگي هاي فيزيولوژيكي و بيوشيميايي در مردان غيرفعال سالم انجام شد. روش ها: سي مرد جوان غيرورزشكار )سن2.30±18.97 سال، قد 4.89±187.28 سانتيمتر، وزن 1.35±68.94 كيلوگرم( به صورت تصادفي در سه گروه تمرين قدرتي با استراحت كاهنده )3 دقيقه به 30 ثانيه(، تمرين قدرتي با استراحت فزاينده )30 ثانيه به 3 دقيقه( و تمرين قدرتي با استراحت ثابت )3 دقيقه؛ گروه كنترل( تقسيم شدند. گروه هاي تمريني )با دوره بندي ويژه از نظر بار، شدت و فاصلة استراحتي بين نوبت ها( به مدت 9 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا داشتند. برنامة تمرينات قدرتي )5 تا 8 نوبت با 3 تا 15 تكرار و باري معادل60 تا 90 درصد RM-1 )به صورت مشترك اعمال شد و تنها تفاوت بين گروهها فاصلة استراحتي اعمال شده بين نوبت ها بود. همچنين، دو جلسه تمرين مكمل پاليومتريك )با شدت60 درصد HRres )در طول هفته اجرا شد. نمونه هاي خوني قبل و بعد از 48 ساعت پس از دورة تمرين در ساعت 10 صبح در حالت ناشتا گرفته و با استفاده از روش راديوايمونوسي در آزمايشگاه تجزيه وتحليل شد. داده هاي پژوهش با استفاده از آزمون كوواريانس بررسي شد. نتايج: قدرت بيشينه، استقامت عضلاني و غلظت هورمون تستوسترون درهر سه گروه به طور معناداري افزايش يافت؛ و تفاوت بين گروه ها نيز معنادار بود، اما درصد تغييرات همة آزمونها در گروه اول و دوم نسبت به گروه سوم بيشتر بود، اما معنادار نبود. همچنين، بعد از جلسة تمريني، غلظت هورمون هاي رشد، درصد چربي، تودة چربي آزاد و شاخص تودة چربي بدن به طور معناداري به ترتيب افزايش و كاهش يافت؛ البته، تفاوت بين گروهها معنادار نبود. نتيجه گيري: احتمال تمرين مقاومتي با فواصل استراحت فزاينده و كاهنده در مقايسه با فواصل استراحت ثابت، اثر بيشتري بر افزايش قدرت بيشينه، استقامت عضلاني و برخي عوامل بيوشيميايي و هورموني دارد.