بررسي تفسيري آيه «مَن كَانَ يُرِيدُ العزهَ فَللِّه العزَّهُ جَميعاً» با تأكيد بر آسيب‌شناسي اعتقادي دنيوي عزتمندي

قرآن كريم در آيايي نظير آيه: »مَن كَانَ يُر‌ِيدُ العزهَ فَللِّه العزَّهُ جَميعاً « به بيان عزت و سرچشمه آن مي‌پردازد. يكي از مصاديق آسيب ها در آيات قرآني ناظر به عزت، آسيب هاي عزتمندي با رويكرد اعتقادي است. اين نوع از عزتمندي انسان، در برجسته ترين حوزه اعتقادي؛ يعني مبدأشناسي قابل طرح و پيگيري است؛ چراكه در آيات ناظر به عزت، به اين آسيب ها و رفع آنها به جهت عدم خدشه‌دار شدن عزت انساني، اشاره‌هاي بسياري شده است. با تأمل در اين آيات، معلوم مي‌شود كه انسان با نبود باور به مبدأ يا اعتقاد به همتا داشتن پروردگار متعال، با آسيب‌هاي دنيوي گوناگوني چون: آلودگي به نفاق و دورويي، وابستگي و دلبستگي به دشمن، نااميدي به نصرت الهي و ... مواجه مي‌گردد. اين پژوهش با روش توصيفي و تحليلي، به دنبال تبيين، تحليل و تفسير اين آيات است تا با بيان آسيب هاي مذكور، زمينه بسياري از تحولات اجتماعي و فرهنگي در عرصه زندگي دنيوي و اصلاح امور اخروي انسان فراهم گردد.