مقايسه رفتارهاي دلبستگي و حمايت اجتماعي در مادران نوزادان سالم و نارس بستري در بخش‫هاي مراقبت ويژه نوزادان

زمينه و هدف: تولد نوزاد نارس يكي از عواملي است كه مي‫تواند منجر به اختلال در دلبستگي ميان مادر و نوزاد شود. حمايت اجتماعي از والدين، به ويژه مادران نوزادان نارس، نه تنها به سازگاري خانواده با وضعيت نوزاد و بستري بودن وي كمك مي ‫نمايد، بلكه در ارتقاء رفتارهاي دلبستگي مادران تاثير بسزايي دارد. اين پژوهش با هدف مقايسه رفتارهاي دلبستگي و حمايت اجتماعي در مادران نوزادان سالم و نارس بستري در بخش ‫هاي مراقبت ويژه نوزادان انجام شد. روش كار: اين مطالعه يك پژوهش توصيفي تحليلي است كه با مشاركت 136 نفر از مادران نوزادان سالم و نارس بستري در بخش‫هاي مراقبت ويژه نوزادان بيمارستان‫ هاي شهداي كارگر، افشار و شهيد صدوقي يزد در سال 1399 انجام گرفت. نمونه ها با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از برگه ثبت رفتار دلبستگي آوانت و پرسشنامه حمايت اجتماعي وين فيلد و تايگمن استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 و آزمون تي مستقل، كاي دو، آنووا و همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمرات حمايت اجتماعي در مادران نوزادان نارس (6/47±21/51) بيشتر از نوزادان سالم (5/88±17/36) و ميانگين رفتار دلبستگي در مادران نوزادان نارس (13/36±30/79) كمتر از نوزادان سالم (10/43±39/78) بود (0/001 p). همچنين ميانگين نمرات رفتارهاي هيجاني (10/04±24/11) و مجاورتي (1/01±14/59) در مادران نوزادان سالم و رفتارهاي مراقبتي (1/67±2/62) در مادران نوزادان نارس بيش از نوزادان سالم بود(0/05 p). نتيجه گيري: بر اساس نتايج، حمايت اجتماعي و رفتارهاي مراقبتي در مادران نوزادان نارس و دلبستگي و زيرشاخه هاي رفتارهاي هيجاني و مجاورتي در مادران نوزادان سالم بيشتر بود. لذا، ضروري بنظر مي رسد پرستاران بخش هاي مراقبت ويژه نوزادان اقداماتي را جهت تسهيل فرآيند دلبستگي مادر نوزاد انجام دهند و فرصت هاي بيشتري براي حمايت از مادران فراهم كنند.