بررسي بزرگ‌ساختاري و ريزساختاري تاثير آب دريا بر فرآيند تثبيت خاك‌هاي رُسي‌ با آهك و نانوسيليس

در بسياري از مناطق ساحلي به علت كمبود آب شيرين محدوديت‌هاي فراواني براي استفاده در فرآيند تثبيت خاك وجود دارد. از سوي ديگر به‌علت گستردگي آب‌هاي شور در سطح زمين نياز به مطالعات بيشتري در مورد اثرات استفاده از آب شور در بهسازي خاك است. از اين رو در اين مقاله با انجام آزمايش‌هاي بزرگ ساختاري و ريزساختاري به مطالعه اثر يون‌هاي موجود در آب دريا، بر فرآيند تثبيت شيميايي خاك‌هاي رُسي با آهك و نانوسيليس پرداخته شده‌است. براي تثبيت خاك رُس كائولينيت از مقادير مختلف آهك، نانوسيليس، آب مقطر و آب درياي خليج‌فارس استفاده شده‌است. نمونه رُسي كائولينيت با مقادير مختلف آهك و نانوسيليس اصلاح و عمل آوري شده‌است. در اين راستا آزمايش‌هاي دانه‌بندي، حدود اتربرگ، تغييرات pH نمونه ها، تغييرات مقاومت فشاري در طي زمان مورد بررُسي قرار گرفته است و همچنين براي ارزيابي ريزساختاري از آناليز پراش اشعه ايكس استفاده شده‌است. براساس نتايج حاصل شده مقاومت تك‌محوري نمونه‌هاي فاقد مواد افزودني كه با آب دريا ساخته شده‌اند نسبت به نمونه‌هاي حاوي آب مقطر بهبود يافته است. همچنين در حالتي كه نمونه ها توسط 6% آهك اصلاح شده اند، مقاومت نمونه‌هاي حاوي آب دريا نسبت به نمونه‌هاي آب مقطر در دوره عمل‌آوري 28 روزه 4 درصد افزايش يافته است.