تبيين عوامل مؤثر بر تاب‌آوري اجتماعي در برابر مخاطرات بيولوژيكال با تأكيد بر كوويد -19 (مطالعه موردي: شهر زنجان)

رسالت اين نوشتار تبيين عوامل مؤثر بر تاب‌آوري اجتماعي در برابر مخاطرات بيولوژيكال با تأكيد بر كوويد 19 است. روش تحقيق، توصيفي تحليلي و از لحاظ هدف، كاربردي است. براي گردآوري داده‌هاي موردنياز از روش كتابخانه‌اي (نقشه توزيع بيماري كوويد 19، كتاب‌ها و مقالات معتبر در راستاي موضوع پژوهش) و از روش پيمايشي به‌صورت پرسش‌نامه و روش دلفي استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل و آماده‌سازي داده‌ها از نرم‌افزار spss براي جامعه آماري 133156 خانوار شهر زنجان با حجم نمونه 321 استفاده شد و با استفاده از ابزارهاي تحليلي تحقيق (از مدل تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي در قالب مدل‌سازي معادلات ساختاري) اقدام به تحليل داده‌ها گرديد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه تحليل شاخصه‌هاي مفهومي با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي چهار عامل تبيين‌كننده اصلي را به‌صورت عوامل: آگاهي و سلامت با ضريب 0.74، نگرش با ضريب 0.78، مهارت با ضريب0.82، سرمايه اجتماعي و عدالت با ضريب0.73 مورد شناسايي قرارداد و تحليل ساختار ارتباطي عوامل مؤثر شناسايي‌شده با استفاده از تحليل عاملي تأييدي نشان داد كه عوامل شناسايي‌شده داراي ارتباط ساختاري معناداري در تاب‌آوري اجتماعي در برابر كرونا در شهر زنجان است.