بررسي ميزان تاب‌آوري شهري با استفاده مدل Waspasو WP (نمونه موردي: ‌شهر ساري)

در سال‌هاي اخير بيشتر پژوهش‌هاي مرتبط با مخاطرات، پارادايم خود را از مدل كاهش تلفات و خسارت به يك مدل جامع‌تر تاب‌آور اجتماع محلي تغيير داده‌اند. بر اين اساس ديد‌گاه‌ها و نظريه‌هاي مديريت سوانح و توسعه پايدار در پي ايجاد جوامع تاب‌آور در برابر مخاطرات طبيعي هستند. تاب‌آوري ميزان مقاومت سيستم‌ها، توانايي آن‌ها در تحمل تغيير و اختلال و تداوم روابط موجود بين افراد و متغيرهاست. اين تحقيق با در نظر گرفتن چنين تعريفي براي تاب‌آوري به ارزيابي ميزان تاب‌آوري هفت محله شهر ساري (چهارراه بخش هشت سلمان فارسي پيروزي، طبرستان، هسته مركزي شهرشهرداري سمت دروازه بابل، معلم، منطقه آزاد بعثت نهضت و شهبند و راه‌بند) در برابر مخاطرات طبيعي پرداخته است. مبناي تحليل فضايي در اين پژوهش تقسيمات واحدهاي برنامه‌ريزي محلات (مطابق طرح جامع شهر) است. جامعه نمونه برابر با جامعه آماري (18 نفر كارشناسان شهرداري، مسكن و شهرسازي منابع طبيعي و ...) است. هفت شاخص (مقاومت ساختمان، بستر زمين و زيرساخت‌هاي شهري، فضاهاي باز، محيط كالبدي، كاربري‌ها، اقتصادي و اجتماعي) طراحي و داده‌هاي موردنياز حاصل شد؛ درنهايت شاخص‌هاي مختلف جهت مطلوبيت بخشي به برنامه‌ريزي مخاطرات محيطي توسط كارشناسان وزن دهي گرديد. درواقع ارزيابي ميزان تاب‌آوري شهري و رتبه‌بندي محلات در شهر ساري از آن عبور مي‌كنند با استفاده از مدل‌هاي ارزيابي WP و WASPAS انجام مي‌شود. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه از هفت محله شهر ساري، تنها يك محله (‌ چهارراه بخش هشت، سلمان فارسي) در وضعيت بسيار خوب و محله طبرستان در وضعيت خوب به لحاظ ميزان تاب‌آوري قرار دارند.