اثر عصاره آبي- الكلي Ducrosia anethifolia (Dc.) Boiss. بر بافت قلب جنين موش بزرگ آزمايشگاهي ديابتي

اين پژوهش با هدف بررسي اثر عصاره آبي–الكلي برگ گياه مشگك (Ducrosia anethifolia (DC.) Boiss.) بر تغييرات بافت قلب در جنين موش آزمايشگاهي ديابتي انجام شد. بدين منظور 48 سر موش ماده 200 تا 220 گرمي با هشت موش نر 230 تا 250 گرمي لقاح داده شدند. پس از اطمينان از بارداري، 32 سر ماده با تزريق داخل صفاقي 80 ميلي‌گرم استرپتوزوتوسين به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن در اولين روز بارداري، ديابتي و به‌صورت تصادفي گروه‌بندي شدند. گروه‌ها شامل كنترل (موش‌هاي سالم بدون تيمار)، شاهد 1 (موش‌هاي سالم دريافت‌كننده يك ميلي‌ليتر عصاره مشگك)، شاهد 2 (موش‌هاي ديابتي بدون تيمار)، و سه گروه‌ تيمار كه به‌ترتيب يك ميلي‌ليتر از عصاره مشگك با دوزهاي 250، 500 و 1000 كيلوگرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن موش ديابتي از روز 6 تا 20 دوره بارداري به‌طريق گاواژ دريافت كردند، بودند. روز بيستم بارداري پس از بيهوشي موش‌ها و گرفتن دو ميلي‌ليتر خون از قلب آنها، جنين‌ها از رحمشان خارج شدند. قلب جنين‌ها جدا و در محلول 5% فرمالين تثبيت گرديد. بعد از آماده‌سازي بافتي، مقاطع پنج ميكروني به روش استريولوژيكي تهيه و با هماتوكسيلين و ائوزين رنگ‌آميزي شدند. محيط قلب و ضخامت ديواره آن با نرم‌افزار Image analysis و تعداد سلول‌هاي قلب با نرم‌افزار Gridsstero lite اندازه‌گيري گرديد. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري ANOVA تحليل و ميانگين‌ها با آزمون توكي مقايسه شدند (0.05≥p ). يافته‌ها حاكي از افزايش گلوكز خون، تراكم و طول سلول‌هاي قلبي و محيط قلب در همه گروه‌هاي ديابتي در مقايسه با كنترل بود كه در موش‌هاي ديابتي تيمار شده با عصاره مشگك در مقايسه با گروه ديابتي بدون تيمار كاهش معني‌دار يافتند. مطابق با نتايج حاصل، عصاره آبيالكلي برگ مشگك با كاهش گلوكز خون در موش‌هاي ديابتي، توانست تغييرات تخريبي ناشي از ديابت در بافت قلب و عروق جنين را تا حدودي جبران كند.