گياه مردم‌نگاري گياهان دارويي و خوراكي روستاي جوبن استان گيلان با استفاده از الگوهاي آماري توصيفي

گياه مردم‌نگاري ثبت اطلاعات غيرمكتوب سنتي براي بهره‌برداري منطقي از منابع و حفاظت مؤثر از تنوع زيستي و اطلاعات فرهنگي در هر جامعه است. پژوهش پيش‌رو با هدف ثبت دانش بومي مردم محلي روستاي جوبن در شهرستان رودبار استان گيلان در زمينه استفاده از گياهان دارويي و خوراكي انجام شد. اطلاعات پژوهش با استفاده از مصاحبه‌هاي نيمه ساختارمند با 35 خبره محلي به‌دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از الگوهاي آمار توصيفي مانند شاخص فراواني نسبي نقل‌قول، شاخص ارزش استفاده و شاخص اهميت فرهنگي استفاده شد. نتايج نشان داد كه در منطقه مورد مطالعه، 34 گونه گياهي از 19 خانواده براي مصارف درماني و خوراكي استفاده مي‌شوند. گياهان خانواده‌هاي چتريان (Apiaceae)، نعناعيان (Lamiaceae) و كاسنيان (Asteraceae) به‌ترتيب با فراواني‌هاي 19، 16 و 9 درصد، بيشترين كاربرد را در منطقه داشتند. مهمترين گياهان دارويي در منطقه به‌ترتيب پنيرك، گل گاوزبان ايراني، گزنه، زولنگ (چوچاق) و رازيانه بودند كه بيشترين مقدار شاخص‌هاي اهميت فرهنگي و فراواني نسبي نقل‌قول را در بين گياهان دارويي منطقه داشتند. همچنين يافته‌ها حاكي از آن بود كه بيشترين هدف استفاده درماني مردم از گياهان، در مورد بيماري‌هاي گوارشي بود كه عمدتا به شيوه خوراكي در طبخ غذاها استفاده مي‌شدند. به‌طور كل، مردم روستاي جوبن دانش غني در ارتباط با استفاده از گياهان دارويي و خوراكي دارند و اين آگاهي از نسل‌ها پيش در منطقه وجود داشته است.