مدل زمانبندي مقاوم در برابر اشكال در كاربرد مبتني بر مه

محيط مه به عنوان يك بستر مهم براي IoT در حال رشد است. با افزايش مقياس IoT، خرابي شبكه اجتناب ناپذير ميشود. براي دستيابي به كارايي بالا بايد به قابليت اطمينان در ارتباطات توجه نمود. تحمل پذيري اشكال به يك مسئله مهم براي بهبود قابليت اطمينان در محيط مه تبديل شده است. بيشتر مطالعاتي كه در مورد تحمل اشكال بوده، فقط در سيستم ابر صورت گرفته است. براي پرداختن به اين موضوع در محيط مه، الگوريتم زمانبندي تحمل اشكال براي ماژولهاي تركيبي در مه را پيشنهاد مي‌كنيم. يكي از برجستگيهاي اين رويكرد، ارائه مدل CRBC در كنار روش طبقه بندي است كه تلفيقي از مزاياي CheckpointRestart و PrimaryBackup است. علاوه بر اين، ارائه يك روش طبقه بندي براي ماژول هاي مختلف، نو آوري ديگر اين مقاله است. در اين مقاله عملكرد روش پيشنهادي را با مقايسه آن با سه روش ديگر از نظر تأخير، مصرف انرژي، هزينه اجرا، ميزان استفاده از شبكه و تعداد كل ماژولهاي اجرا شده ارزيابي مي‌كنيم. نتايج تجزيه و تحليل و شبيه سازي، قابليت اطمينان و اثربخشي CRBC را نشان مي‌دهد.