اختصاصي سازي مدل قابليت استفاده مجدد انطباقي(ARP) در نيروگاه هاي سوخت فسيلي، مورد مطالعاتي: نيروگاه حرارتي بعثت تهران

استفاده دوباره از ساختمان‌هاي موجود با استفاده حداكثري از قابليت‌هاي سازه‌اي، كالبدي و مصالح بنا، رويكردي هماهنگ با اهداف توسعه پايدار است. به منظور سنجش ظرفيت و قابليت ساختمان‌هاي موجود براي استفاده دوباره، مدل قابليت استفاده مجدد انطباقي1 ابزار بسيار كارآمدي است. اين مدل مي‌تواند به‌عنوان يك ابزار مناسب در زمينه برنامه‌ريزي شهري و معماري و نحوه برخورد با ساختمان‌ها و بناهاي موجود پيش از متروك شدن آن‌ها مطرح باشد. مدل قابليت استفاده مجدد انطباقي با محاسبه عمر مفيد ساختمان از طريق سنجش انواع از كارافتادگي‌هاي ساختماني، سن فعلي ساختمان و عمر كالبدي پيش‌بيني شده براي آن، ظرفيت بنا را به منظور استفاده دوباره به‌دست مي‌دهد. مدل قابليت استفاده مجدد انطباقي، مدلي عمومي با كاربردي مشابه و يكسان در تمام ساختمان‌ها و قابل استفاده در تمام كشورها است. هدف مقاله اختصاصي‌سازي اين مدل در نيروگاه‌هاي سوخت فسيلي است. به نظر مي‌رسد كه به اين ترتيب امكان رسيدن به نتايج دقيق‌تري از مدل وجود دارد. روش پژوهش به فراخور مراحل مختلف، به اين قرار است: مطالعات اسنادي و كتابخانه‌اي به منظور بررسي و تحليل مدل قابليت استفاده مجدد انطباقي و شناسايي انواع از كارافتادگي‌هاي ساختماني؛ بازديد ميداني به منظور مطالعه نمونه موردي و بررسي انواع از كارافتادگي‌ها در آن؛ انجام مصاحبه با خبرگان، استفاده از پرسشنامه مقايسه زوجي و روش فرآيند تحليل سلسله مراتبي(AHP) به منظور وزندهي و اولويت‌بندي انواع از كارافتادگي‌ها در نيروگاه‌هاي سوخت فسيلي. به منظور اعتبارسنجي نتايج، مدل اختصاصي شده قابليت استفاده مجدد انطباقي در يك نمونه مطالعاتي اعمال شده و خروجي‌هاي بدست آمده، با نتايج حاصل از اعمال مدل به صورت اوليه و اصيل در همان نمونه مطالعاتي مقايسه مي‌شود. تحليل‌هاي انجام شده و نظر متخصصين به‌عنوان معيار و سنجه، مؤيد اين مطلب است كه نتايج حاصل از مدل اختصاصي‌شده براي نيروگاه‌هاي سوخت فسيلي دقيق‌تر از مدل اوليه است.