بررسي تاثير ماساژ درماني بر مشكلات عملكردي زنان سالمند مبتلا به استئوآرتريت: يك مطالعه كار آزمايي متقاطع

مقدمه: استئوآرتريت شايعترين بيماري مفصلي است و مشكلات عملكردي يكي از علائم آن مي باشد. اين مطالعه با هدف بررسي تاثير ماساژ بر مشكلات عملكردي زانو در زنان سالمند مبتلا به استئوآرتريت انجام شد. روش كار: جامعه آماري شامل 58 زن سالمند مبتلا به استوآرتريت خفيف تا متوسط، مراجعه كننده به كلنيك روماتولوژي شهرستان بجنورد مي باشد، كه با روش كار آزمايي باليني انجام گرديد، روش نمونه گيري مبتني بر هدف بوده و مراجعه كنندگان بعد از تشخيص پزشك بر حسب روز مراجعه به دو گروه كنترل و مقايسه تقسيم شدند. مرحله مداخله ماساژ به مدت يك هفته هر روز پانزده دقيقه روي هر زانو با روش افلوريج به همراه درمان استاندارد انجام شد. در گروه كنترل فقط درمان استاندارد( 100 ميلي گرم ديكلوفناك) SPSS انجام گرديد. آناليز آماري با نرم افزار 16 انجام شد، و آزمون هاي تي زوجي و مستقل، شاخص هاي مركزي و پراكندگي محاسبه شدند. يافتهها: يافته ها نشان داد ميانگين نمره مشكلات عملكردي در زنان سالمند قبل و بعد از مداخله در دو گروه، اختلاف آماري معني داري دارد به طوري كه ماساژ زانو توانسته شدت مشكلات عملكردي را كاهش دهد. نتيجه گيري: اگر چه تكنيك هاي بسياري وجود دارد كه مي تواند بر كاهش مشكلات عملكردي موثر باشد، اما تكنيك هاي دستي مانند ماساژ درماني، به دليل در دسترس بودن، كم هزينه بودن، علاقه بيمار، غيررسمي بودن، عدم وجود عوارض و اثر بخشي بيشتر در درمان مي تواند به عنوان يك مداخله موثر در كاهش مشكلات عملكردي موثر باشد.