كاربرد تئوري رفتار برنامهريزي شده به منظور پيشبيني عوامل موثر بر تداوم درمان سوء مصرف مواد

مقدمه: ميزان بالاي عود بعد از ترك نشان دهنده عدم كفايت دورههاي سمزدايي و بيتوجهي به نقش متغيرهاي روانشناختي اجتماعي TPB) به عنوان جزئي از پروتكلهاي ترك موفق است. هدف مطالعه حاضر كاربرد تئوري رفتار برنامهريزي شده ) به منظور تعيين عوامل موثر تداوم درمان و ترك سوء مصرف مواد در متقاضيان تحت درمان در كلينيكهاي ترك مواد شهر ماسال بود. روش كار: پژوهش كنوني يك مطالعه توصيفي مقطعي بود كه 195 نفر از متقاضيان ترك تحت درمان كلينيكهاي ترك شهر ماسال ،TPB به شيوه نمونهگيري تصادفي ساده در آن شركت كردند. دادهها با پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك، مقياسهاي مرتبط با و پرسشنامه تداوم درمان گردآوري شدند. آزمونهاي كاي اسكوئر، تي مستقل، آناليز (TCU) پرسشنامه غربالگري سوء مصرف مواد واريانس يك طرفه، ضريب همبستگي پيرسون و آناليز مسيري براي تجزيه و تحليل دادهها استفاده شدند. يافتهها: نتايج حاصل از دو مدل نشان داد قويترين ضرايب همبستگي به ترتيب بين سازه قصد با سازههاي نگرش، كنترل رفتاري ،P 0/ در اين ميان، نگرش ( 05 .(P 0/ و تداوم ترك و همچنين، بين تداوم ترك و نگرش وجود داشت ( 05 ،(PBC) درك شده بيشترين تاثير را بر قصد جهت تداوم ترك اعمال كرد. همچنين، نگرش و هنجارهاي ( beta; = 0/33 ،P 0/05) PBC و ( beta; = 0/51 به ترتيب 52 و 31 درصد TPB انتزاعي به طور معنيداري ميانجي بين سابقه سوء مصرف و قصد تداوم ترك بودند. نهايتا سازههاي .(P 0/ واريانس قصد و تداوم ترك را توصيف كردند ( 05 در راستاي تبيين عوامل موثر بر تداوم ترك سوء مصرف مواد تاييد شد. طراحي مداخلات رفتاري TPB نتيجه گيري: سودمندي TPB شناختي مبتني بر به منظور بهبود روند ترك سوء مصرف مواد توصيه ميشود.