راهبرد مديريت كاهش وابستگي به نفت با تقويت بخش خصوصي و افزايش توليد به‌عنوان راهكار اقتصاد مقاومتي

يكي از مشكلات اساسي كشورهاي دارنده نفت و به‌خصوص‌‌ايران، تامين بودجه طرح‌هاي توسعه‌اي و عمراني ازطريق درآمدهاي نفتي است. در بيشتر‌‌اين كشورها بخش نفت  از سهم ‌‌‌ارزش‌افزوده بالايي در توليد ناخالص داخلي برخوردار است.  افزايش شديد درآمدهاي نفتي در حالي كه به‌عنوان‌‌‌يك ثروت طبيعي تلقي مي‌شود به بلاي اقتصادي تبديل شده است. سوال اصلي در‌‌اين مطالعه با توجه به كاهش قيمت نفت در ‌‌‌‎‌سال‌هاي اخير  و همراه شدن آن با مسائل تحريم كه نياز بيشتر به توليد داخل و حمايت از سرمايه‌گذاري در بخش خصوصي را نمايان مي‌سازد،‌‌اين است كه‌‌ايا مي‌توان وابستگي به درآمد‌هاي نفت را با تقويت بخش خصوصي و افزايش توليد و اتكا به نيروي كار داخل را در سايه اقتصاد مقاومتي كاهش داد و از چه راهكارهايي براي جايگزيني درآمدهاي نفتي براي افزايش توليد مي‌توان استفاده كرد. در‌‌اين تحقيق از اطلاعات سري زماني سالانه‌ي 13971351 و  مدل ضريب تصحيح خطا استفاده شده است. نتايج مدل حاكي از وجود رابطه منفي بين شاخص نسبت سرمايه‌گذاري بخش خصوصي به كل سرمايه‌گذاري دولت، سرمايه‌گذاري بخش خصوصي و نسبت صادرات به واردات ‌به‌عنوان تكيه به توليدات داخل با توليد ناخالص داخلي مي‌باشد؛ همچنين با نگاهي بر علامت متغيرهاي نسبت GDP به GNP  و همچنين ‌بهره‌وري نيروي كار مي‌توان به‌‌اين نتيجه رسيد كه با تكيه بر نيروي كار  در شرايط تحريم و با تاكيد بر اقتصاد مقاومتي مي‌توان به افزايش توليد ناخالص داخلي كشور كمك كرد.