منحني يادگيري و اثر شدت آن بر هزينه در صنعت بانكداري ايران (1380-1395)

هدف اين مقاله ارزيابي شدت يادگيري در صنعت بانكداري ايران طي دوره 1380 تا 1395  است. در طي دوره مورد بررسي  صنعت بانكداري ايران مشتمل بر  10 بانك دولتي و 17 بانك خصوصي بود. به منظور ارزيابي ميزان تحقق يادگيري در صنعت بانكداري ايران از يك تابع هزينه  كاب داگلاس  استفاده شد.  در اين تابع،  وام و تسهيلات به عنوان ستاده و همچنين  نيروي كار ، سرمايه و سپرده‌هاي بانكي به عنوان  نهاده در نظر گرفته شدند. پس از اعمال تعديلاتي بر تابع هزينه ، اين تابع به منحني يادگيري تبديل شد و سپس منحني يادگيري تخمين زده شد. در منحني ياد گيري از مقدار تجمعي وام  و تسهيلات به عنوان شاخص تجربه استفاده شد.  نتايج دلالت بران دارد كه  شيب منحني يادگيري مطابق انتظارات منفي است كه به مثابه آن است كه در صنعت بانكداري ايران در دوره مورد بررسي يادگيري محقق شده است اما شدت آن كم مي باشد.  علاوه بر اين، نتايج   دلالت بر وجود بازده ثابت به مقياس در صنعت بانكداري ايران دارد.