بررسي رقابت‌پذيري صنعت پالايشگاه با استفاده از شاخص هزينه منابع داخلي (مطالعه موردي پالايشگاه تبريز)

حضور در تجارت جهاني يك از دغدغه هاي  هر كشور مي باشد زيرا از اين طريق امكان رشد و توسعه اقتصادي فراهم مي ايد.  صادرات محصولات پايشگاهي   مي تواند اثر مثبتي بر فرايند رشد و توسعه اقتصادي ايران داشته باشد. براين اساس ارزيابي ميزان برخورداري از مزيت نسبي در توليد محصولات  پالايشگاهي ضروري است. هدف اين مقاله اندازه گيري ميزان رقابت پذيري قيمتي پالايشگاه تبريز در عرصه  تجارت جهاني محصولات پالايشگاهي است. براي اين منظور از  شاخص هزينه منابع داخلي (DRC) بهمراه كشش پذيري اين شاخص نسبت به تغييرات قيمت جهاني  استفاده شد.با توجه به داده هاي سال 1396 هجري شمسي مشخص گرديد كه اين شركت ضمن اينكه از مزيت نسبي در   محصولات نفت گاز، نفت كوره، نفت سفيد، گاز مايع، قير، سلاپس وكس، اتان، نفتا، وكيوم باتوم، لوبكات، حلال 402 و  سوخت جت  برخوردار است اما  فاقد مزيت نسبي در توليد و صادرات بوتان، گوگرد  است. نتايج همچنين نشان داد كه  با در نظر گرفتن قيمت واقعي نرخ ارز،  شاخص DRC براي محصولات صادراتي اين شركت مشتمل بر نفت گاز و نفت كوره  با كشش است اما نسبت به  كاهش قيمتهاي جهاني بنزين  بي كشش است. بر اساس نتايج بدست آمده، پيشنهاد ميشود با توجه به عدم مزيت گوگرد و بوتان، اين محصولات از فرايند توليد حذف و جهت سودهي بيشتر به سمت توسعه نسل جديد پالايشگاهي( پترو پالايشگاه)  برنامه ريزي گردد.