پيش بيني ميزان تاب آوري مردان معتاد تحت درمان با متادون بر اساس متغيرهاي هوش معنوي و هوش عاطفي

اهداف: تاب آوري در دو دهه گذشته در حوزه روان شناسي موردتوجه زيادي قرارگرفته است. هدف پژوهش حاضر، پيش بيني ميزان تاب آوري مردان معتاد تحت درمان با متادون بر اساس متغيرهاي هوش معنوي و هوش عاطفي است. مواد و روش‌ها: تعداد ۵۰ نفر از مردان معتاد تحت درمان با متادون از ۲ مركز ترك اعتياد سرپايي در مناطق ۱۸ و ۱۹ تهران در ماه هاي اسفند تا شهريور سال ۹۸-۱۳۹۷ به‌صورت نمونه گيري در دسترس وارد مطالعه شدند. براي اندازه گيري متغيرها، افراد شركت‌كننده مقياس هاي تاب آوري، هوش عاطفي و هوش معنوي را تكميل كردند. براي بررسي قابليت اعتماد و روايي اين مقياس ها از روش آلفاي كرونباخ استفاده شد كه نتايج بيانگر مطلوبيت اين مقياس ها بود. داده ها با نرم افزار SPSS ورژن ۲۲ تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين سني مردان (۵۰ نفر) تحت درمان با متادون 32.56 سال و سابقه مصرف مواد 10.22 سال بود. يافته هاي پژوهش با استفاده روش رگرسيون گام‌به‌گام، حاكي از آن بود كه هوش معنوي و ويژگي‌هاي فردي ازجمله سن و سابقه مصرف مواد قادر به پيش بيني تاب آوري مردان معتاد تحت درمان با متادون است (0.05 P). هوش عاطفي قادر به پيش بيني تاب آوري مردان معتاد تحت درمان با متادون نيست (P 0.05). نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي حاضر، هوش معنوي و ويژگي فردي سن و سابقه مصرف قادر به پيش بيني تاب آوري مردان معتاد تحت درمان با متادون هستند و مي توان با تقويت هوش معنوي، تاب آوري افراد معتاد تحت درمان متادون را افزايش داد.