بازنمائي جنگ در ادب و هنرو درخاطره نگاري سربازان در سنگر

تاريخ را تاريخنگار مي نگارد و آيندگان آن را تأييد يا رد مي كنيم؛ چون تاريخنگار از نگاه خود آن را مي نويسدو مي تواند صحيح يا تحريف شده باشد. وقتي تاريخ را نويسنده يا شاعري در قالب رمان يا شعر بيان كند باوركردني تر خواهد بود . پس سهم نويسندگان و شاعران متعهد را كه مقاومت و پايداري را در آثارشان به تصوير كشيدند نبايد فراموش كرد. يكي از قابل ارجاع ترين نوشتارها در مورد جنگ، نامه نگاري هاي سربازان است كه در سنگرها نگاشته اند. تا سندي باشد از واقعيت تاريخ. در اين مقاله با نگاهي توصيفي تحليلي به بحث جنگ و بازنمايي آن در هنر و ادبيات جنگ از يك سو و از سويي ملاحظۀ ژانر ادبيات خاطره نگاري ونامه نگاري و جايگاه آن در يادداشت هاي سربازان ايراني در جنگ تحميلي و مقايسۀ آن با نمونه هايي از نامه هاي سربازان فرانسوي در جنگ جهاني اول پرداخته خواهد شد. حاصل اين مقايسه نمايان ساختن دو نگرش و دو نگاه به مسئلۀ جنگ است.