درمان واژينيسموس و بارداري متعاقب آن 18 سال پس از ازدواج: گزارش مورد

مقدمه: گاهي اوقات زوج با شكايت ناباروري طولاني‌مدت مراجعه مي كنند، در حالي‌كه مشكل اصلي آنها واژينيسموس و ناتواني در نزديكي است. اين مطالعه به گزارش درمان يك بيمار واژينيسموس شديد طولاني‌مدت با استفاده از رويكرد شناختي-رفتاري مي پردازد. معرفي بيمار: زوج با سابقه 18 سال ازدواج، بدون فرزند، درخواست استفاده از تكنيك‌هاي كمك باروري براي بچه‌دار شدن داشتند. در اولين ويزيت با توجه به ناتواني زن از انجام معاينه واژينال و شرح‌حال ترس از نزديكي، جهت درمان واژينيسموس به كلينيك سلامت جنسي ارجاع شدند. زن سابقه هايمنكتومي تحت بيهوشي داشت كه در حل مشكل بي‌نتيجه بوده است. اضطراب و خجالت زن از بيان مشكل، بي‌رغبتي وي به درمان با پزشك مرد، ترس شوهر از بچه‌‌دار شدن به‌دليل فوت مادرش در حين زايمان، از عوامل تداوم واژينيسموس در طول اين سال‌ها بودند. با درمان شناختي-رفتاري، واژينيسموس 18 ساله در مدت كمتر از 3 ماه درمان شد. 3 ماه بعد از درمان واژينيسموس نيز بارداري خودبه‌خودي اتفاق افتاد. نتيجه‌گيري: اخذ شرح‌حال دقيق جنسي و تشويق زوج به درمان واژينيسموس، از اقدامات تهاجمي كمك باروري جلوگيري مي‌كند. طولاني بودن مشكل واژينيسموس نبايد سبب نااميدي زوج و درمانگر از درمان شود. روحيه شاد و اميدوار درمانگر در جلسه مشاوره، داشتن صبر و آرامش، طراحي درمان منطبق با سبك زندگي زوج، توجه به احساسات شوهر و جلب همراهي وي در درمان و ارتقاء خودباوري و خودمديريتي در زوج، از عوامل موفقيت درمان واژينيسموس هستند. همچنين پيگيري مداوم و دادن بازخورد مثبت به بيمار در فضاي مجازي، سبب سرعت گرفتن و پيوستگي روند درمان مي‌شود.